บทที่19 เกรงใจ ไม่ได้กลัว(เมีย)
"นายครับ นี่ถูกนายหญิงยึดอำนาจเหรอถึงได้มาถูบ้านเนี่ย" เสียงนายหมอกดังขึ้นหลังจากเดินเข้ามาในบ้านของเจ้านายแล้วเห็นชนะชลกำลังถูพื้นอยู่โดยไร้วี่แววผู้เป็นนายหญิงของเขา
"เงียบปากไปเลย มาทำไมบอกแล้วไงว่าไม่เข้าไปที่ออฟฟิต" ชนะชลเอ่ยอย่างหัวเสีย ก่อนจะเล่าให้ลูกน้องฟังถึงสาเหตุที่ทำให้เขาต้องมาถูพื้น
3ชั่วโมงก่อน
หลังจากที่เขาตื่นนอนเพราะแรงหมอนใบใหญ่ที่ฟาดลงบนหน้า
"บอกกี่ครั้งแล้วหะ ว่าอย่าทำรอย คนบ้าๆ นี่แนะ" กรรณณาราเอ่ยโวยวายพร้อมกับกระหน่ำหมอนใส่คนตัวโตอย่างไม่ยั้ง นึกฉุนที่เห็นรอยรักอยู่เต็มคอระหงและทุก ๆตารางนิ้วของร่างกายโดยเฉพาะจุดนั้น
"ฮึย เหนื่อย" คนโมโหเอ่ยบอกก่อนจะหันมามองไอ้คนที่มองเธอด้วยสายตาหื่นกาม
"หยุดนะ เลิกมองเลย หื่นนักเดี๋ยวแม่ทิ่มตาบอดซะนี่" กรรณณาราว่าอย่างโมโห แทนที่จะสำนึกคนตัวโตกลับหื่นซะนี่มันน่านัก
"โถ่ คุณเมียจ๋า คุณ
