ร่างบางเงยหน้าขึ้นสบตาจอมเจ้าชู้นั่น ทำนองว่ามีอะไรจะใช้เธอหรือเปล่า
“ชงกาแฟให้ผมหน่อยสิ มันรู้สึกง่วงๆ เพราะเมื่อคืนโดนรังแกตั้งหลายครั้งแน่ะ” อลิชชาพอได้ฟังที่เอริคพูดก็หน้าแดงขึ้นมาอีก ทั้งอายทั้งโมโห ที่เขาพูดจาสัพยอกล้อเลียนเธอให้ได้อาย
‘ใครกันกันแน่ที่โดนรังแก’ ใบหน้าสวยซึ้งตวัดหางตาไปมองเจ้านายหนุ่มจอมเจ้าเล่ห์นิดหนึ่ง ก่อนที่จะลุกออกจากโต๊ะไปชงกาแฟให้เขาตามคำสั่ง
‘ฮึ แค่จะใช้ให้ชงกาแฟให้ ทำไมจะต้องบอกเหตุผลด้วย ไม่เห็นจะอยากรู้เลย’ ชงเสร็จก็ยกถ้วยกาแฟร้อนๆ ไปวางตรงหน้าเขา เหมือนไม่เต็มใจจะบริการ
“ขอบคุณ” ชายหนุ่มพูดยิ้มๆ มองใบหน้าที่แสนงอนนั้นอย่างชอบใจ
ร่างเพรียวระหงเดินหน้าเชิดคอตั้งไปนั่งกระแทกลงบนเก้าอี้ตนเองด้วยใบหน้าบึ้งตึงเล็กน้อย ก่อนที่จะสนใจโน้ตบุ๊กตรงหน้าต่อ สงสัยหน้าที่ของเลขาด้อยความสามารถอย่างเธอ เอริคคงไม่กล้าให้ทำงานอย่างอื่นล่ะมั้ง นอกจากชงกาแฟ ตามที่เขาได้เ
