เวลาผ่านไปจนเย็นที่แก้มบุ๋มเผลอหลับในบ้านพักของหล่อนจนมารู้สึกตัวอีกทีเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตูดังขึ้น หญิงสาวลุกขึ้นงัวเงียและขยี้ตาก็ต้องตกใจเมื่อเห็นนาฬิกาบนผนังบอกเวลาเกือบสี่โมงเย็น หล่อนรีบลุกจากที่นอนแล้ววิ่งไปเปิดประตูก็ต้องตกใจรอบสองเมื่อเห็นว่าใครยืนอยู่หน้าบ้าน
“คุณปานเทพ!”
“อ้าว...นี่เธอทำอะไรอยู่น่ะแก้มบุ๋ม หน้าตาเหมือนพึ่งตื่นเลยนะนั่น”
“อ้า...เอ้อ...คุณปานเทพมีอะไรจะใช้แก้มบุ๋มเหรอคะถึงได้มาถึงที่นี่เลย”
“ฉันเห็นเธอเงียบหายไปเลยนะซี ก็เลยตามมาดูว่าอยู่ในบ้านหรือเป็นลมเป็นแล้งไปรึเปล่า นี่ยังคิดอยู่เลยว่าเธอน่ะคิดมากหรือเปล่าที่ป้านิ่มให้มาอยู่ที่นี่เลยไม่กลับไปที่บ้านของฉัน”
“ปละ...เปล่านะคะคุณปานเทพ”
แก้มบุ๋มรีบปฏิเสธและหน้าตาตื่นเมื่อได้ยินเช่นนั้น หล่อนนึกในใจว่าเยขาช่างดีอะไรอย่างนี้ อุตส่าห์เป็นห่วงความรู้สึกของลูกหนี้ด้วยหรือนี่...นี่มันนิสัยผู้หญิงชัดๆ คิดแล้วก็
