“สวัสดีท่านผู้มีเกียรติทุกท่าน ดิฉัน นางสาวเดือนเด่น รับหน้าที่เป็นพิธีกรของงานในคืนนี้ ต้องกราบขอบพระคุณทุกท่านที่เห็นความสำคัญของเด็ก ๆ และได้ช่วยกันมีส่วนร่วมในการสร้างห้องสมุดเพื่อน้อง ๆ .....” เสียงเดือนเด่นดังมาจากลำโพงทุกตัว
ชมพูเงยหน้ามองใบหน้าของพี่เล็กที่สายตาจับจ้องมองไปที่พี่โมเม เธอสะท้อนใจนิด ๆ ข่าวที่ภารันย์จิ้นกับพี่โมเมละ เธอชักไม่แน่ใจ และไม่เข้าใจว่าที่พี่ภารันย์จูบเธอเมื่อกี้คืออะไร แล้วที่เขาบอกว่าชอบคืออะไร
‘เขาเอ็นดูเธอเป็นน้องไง’
‘เป็นพี่น้องกันจูบกันได้ด้วยเหรอ ถ้าไม่รู้สึกพิเศษ เป็นคนพิเศษ และเขาบอกว่าชอบฉันแล้วไง’
‘ย่ะ...แม่คนสวย เธอดูพี่โมเมสิ เธอสวยสู้นางได้ไหม ยายขี้เหร่เอ๊ย...’
เสียงในหัวของเธอขัดแย้งกันเอง
“เดี๋ยวพี่ไปหาอะไรมาให้ดื่มนะ” เขาก้มลงมาพูดกับเธอ ชมพูยกหน้าขึ้นไปยิ้มให้ และมองพี่ภารันย์ไปจนลับตา
เสียงปรบมือดังกึกก้อง พร้อมกับกำแหงที่ปราก
