ฉลามไม่เคยรัก (10) ตอนไหนจะเบื่อ
2138 คำ
“พี่ๆ หวัดดีค่ะ~” ขนมทักทายทุกคนพร้อมกับยกมือไหว้ ไล่สายตามองทุกคนช้าๆ ไปหยุดที่พี่ผู้หญิงสองคน ซึ่งคนที่มากับเธอแนะนำให้รู้คร่าวๆ แล้วว่าใครเป็นใคร
“พี่จีหวัดดีค่ะ พี่ขวัญด้วยนะคะ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ~” คนอายุน้อยที่สุดฉีกยิ้มจนตายี๋ จำได้ว่าก่อนหน้านี้เธอเล่นไม่เนียนเท่าไหร่ ถือว่าตอบแทนที่เขาช่วยเธอไว้หลายครั้ง พยายามกว่าเดิมหน่อยก็แล้วกัน
“หวัดดีค่ะ น่ารักจัง ชื่ออะไรเอ่ย”
“ขนมค่ะ” จีน่ายิ้มกลับอย่างเป็นมิตร ไม่ยักรู้ว่าฉลามกล้าควงใครออกงานแบบนี้ด้วย ปกติรีบกินรีบทิ้ง เวลาจะกินแต่ละทียังแอบกิน คนนี้มาแปลก หรือพิเศษยังไง?
“นั่นเซย์แฟนจีน่า องศาแฟนน้องขวัญสองคนนี้หมั้นกันแล้ว แล้วนั่นก็ลีโอ ติณห์”
“แก๊งนี้น่าตาดีกันทุกคนเลยค่ะ จะเข้าแก๊งนี้ได้ต้องคัดหน้าตาก่อนใช่ไหมคะ”
“น่ารัก มิน่าคนแถวนี้ถึงหลง” ลีโอโพล่งขึ้น ในมือเคาะซองบุหรี่ ใครจะไปยอมสบตาทั้งที่รู้ว่าใครบางคนกำลังจ้องมอง กูช่วยก็ดีแค่ไหน ไม่รู้หรอกว่ามันกล้าด่าไหม แต่จำเป็นต้องเอาตัวรอดไว้ก่อน
“ซุ่มเงียบนะมึง” องศาหรี่ตามองในขณะที่แขนโอบเอวของขวัญ รู้สึกแปลกๆ กับการชวนเที่ยวกระทันหันอยู่เหมือนกัน ติดที่คนชวนคือลีโอไม่ใช่ฉลาม ไม่งั้นต้องคิดว่ามันหลอกเด็กมาแน่นอน
การเดินทางช่วยลดความอึดอัดลงบ้างเพราะต่างคนต่างไปแต่มีจุดหมายคือที่เดียวกัน คนมีเมียก็ตามตูดเมียอยู่แล้ว แต่คนโสดอีกสองคนมันถือโอกาสไปด้วยกัน สลับกันขับ ส่วนคนที่วันนี้รับบทหิ้วเด็กมาด้วยแก้เหงาก็ทำหน้าที่เป็นพลขับโดยมีเด็กแก้เหงาเป็นตุ๊กตาหน้ารถ
วันนี้คนรับบทเป็นตุ๊กตาก็แต่งตัวน่ารัก กางเกงยีนส์ขายาวกับเสื้อกล้ามแฟชั่นสีขาวที่พอเธอใส่แล้วมันทำให้น่ามอง มีผ้าผูกผมสีขาวๆ สวมแว่นกัดแดดสีชา วันนี้ก็แต่งหน้ามาซะสวยเลย
“พี่ว่าเพื่อนพี่สงสัยเราไหม”
“ไม่หรอก อย่าคิดมาก”
“พี่จีเป็นเพื่อนพี่ถูกไหม ส่วนพี่ขวัญเป็นแฟนของพี่องศา หนูว่าพี่จีมองหนูแปลกๆ นะ ทำตัวไม่ถูกเลยอ่ะ”
“ไม่มีไรหรอก จีก็คงไม่เคยเห็นพี่ควงใครไปไหนมาไหนแบบนี้ไง”
“จริงเหรอ แล้วพี่ไม่เคยพาใครมาเปิดตัวแบบนี้จริงดิ”
“จริง ก็น่าจะเห็นสายตาของพวกมัน”
“เพื่อนบางคนก็หมั้นแล้วน๊า พี่ไม่คิดจะมีแฟนเป็นตัวเป็นตนบ้างเหรอ คบคนเดียว คุยคนเดียว พอจะเป็นไปได้ไหม”
“ไม่รู้ดิ ยังไม่เจอคนถูกใจมั้ง”
“ก็หล่อเกิน~” ขนมลากเสียงยิ้มๆ ก่อนจะเอนแผ่นหลังกับเบาะรถยนต์ ถ้าถามว่าเคยไว้ใจใครง่ายๆ แบบนี้ไหม มันก็ไม่ถึงขั้นนั้น เคยคุยๆ แต่พอไม่ใช่วันหนึ่งก็เลิกตอบข้อความ ไม่รับสาย สุดท้ายก็ห่างหายกันไปเอง
กับคนนี้ที่ยอมมาด้วยนี่ก็เข้าเดือนที่สามที่รู้จักกัน บางมุมของเขาก็ไม่ได้ชอบแหละ แต่เขาก็ไม่เคยทำร้ายเธอหรือคิดไม่ดีต่อกัน ภาพลักษณ์ที่เห็นเขาก็เหมือนเสือผู้หญิง แต่อยู่กับเธอก็ไม่ได้ทำอะไรแบบนั้นใส่ ถามว่าไว้ใจไหมมันก็อยู่ในส่วนที่คุยกันได้ อนาคตก็ไม่รู้แหละว่าจะเป็นแบบไหน ถ้าไม่โอเคก็แค่ล้มกระดาน ล้มเลิกทุกอย่าง ไม่มีอะไรที่ซับซ้อนเลย!
“หิวน้ำไหม” เธอใจดียอมถาม มือเรียวโชว์น้ำดื่มในมือก่อนที่ฉลามจะพยักหน้ารับ คนใจดีเลยต้องโน้มตัวเข้ามาหาเล็กน้อย จ่อหลอดที่ริมฝีปาก ป้อนคนขับรถไปเลย
“ง่วงก็บอก หนูขับรถได้”
“จะยอมขับให้นั่งด้วย”
“ช่วยๆ กัน ถ้าช่วยแล้วไม่ไหวเดี๋ยวบอกอีกที” คนบอกยิ้มจนตายี๋ ตอนปกติอารมณ์ดีแบบนี้ ถ้าสถานะเปลี่ยนนี่เธอจะเปลี่ยนตามไหมวะ แต่ถึงหน้าบึ้งก็คงสวย ไม่ยิ้มก็สวย เวลายิ้มยิ่งโคตรสวยเลย
“ง่วงก็นอนเลยเดี๋ยวพี่ขับเอง”
“เคค่ะ ถ่ายรูปลงสตอรี่ได้ไหม ถ่ายติดรถพี่ถ้าสาวเห็นจะจำได้ป่าว”
“ถ่ายเลย จำได้ก็จำได้ดิ ไม่เห็นเป็นไรเลย” เมื่อได้รับอนุญาต คนชอบถ่ายภาพก็ยกมือถือขึ้นมาถ่ายทันที ทั้งเก็บภาพวิว เก็บภาพตัวเองในอิริยาบถเก๋ๆ อัปสตอรี่รัวๆ กันไปเลย
“ถ่ายคู่บ้าง”
“คะ?” หันมองหน้าทันที อยู่ดีๆ มาบอกให้ถ่ายคู่ ใครบ้างไม่งง
“เอารูปไปตั้งเป็นวอลเปเปอร์มือถือชั่วคราว”
“อ้อ” แม้จะรู้สึกแปลกๆ ที่ต้องทำถึงขนาดนั้น แต่ก็ถ้าเขาอยากให้รับบทคนคลั่งรักก็ไม่ติดอยู่แล้ว ได้เสมอแค่บอกออกมา
ขนมขยับตัวไปชิดไหล่กว้าง ดันแว่นกันแดดสีชาขึ้นไปบนศีรษะยิ้มให้รอยยิ้มเปื้อนใบหน้า ชิดกันนิดๆ ทำท่าซบหน่อย ถ่ายออกมาแล้วภาพสวยใช้ได้เลย
“ภาพนี้สวย อันนี้เบลอๆ ลบเลย” นิ้วเล็กจิ้มลบภาพที่ใช้ไม่ได้ ก่อนที่อีกฝ่ายจะเอ่ยขึ้นมา
“ส่งให้ด้วย”
“ได้ๆ ส่งให้เลยค่ะ” ทุกอย่างราบรื่นไร้ซึ่งปัญหา คุยกัน ปรึกษาหารือกันไปตลอดทาง ก่อนจะถึงที่พักโทรศัพท์ถึงดังตามแผน คนขับรถเลยขอให้อีกคนรับสาย มือถือเชื่อมต่อกับเครื่องเสียงรถยนต์อยู่แล้ว เรื่องที่คุยเลยไม่เป็นความลับเพราะเสียงของคนที่โทรมาดังก้องรถเลย
(ไอ้หลาม)
“เออว่า กูจะถึงแล้วเนี่ย”
(เออๆ กูจะถามมึงว่าอีกห้องที่มึงให้กูจองเผื่อนี่มึงจองให้ใครวะ) ลีโอถามตามแผนที่วางไว้เป๊ะ แล้วฉลามก็ทำทีเป็นมองคนข้างๆ ตามแผนเป๊ะเลยเหมือนกัน
“เพื่อนขนมจะตามมาทีหลังไง ไอ้สัด! กูบอกแล้วทำเป็นจำไม่ได้”
(เวรแล้วไง เพื่อนของเด็กมึงจะตามมาตอนไหน ตอนมากูก็ไม่เห็นเขามานี่หว่า)
“ก็จะตามมาทีหลังไง มึงเข้าใจอะไรยาก”
(งั้นมึงฟัง มีเรื่องผิดพลาดกันนิดหน่อยว่ะมึง คือตอนแรกจองที่พักแบบเป็นหลัง เป็นไงมาไงเสือกจัดหลังใหญ่ไว้ให้ มันมีแค่สี่ห้องนอนอ่ะดิ แล้วมันครบคู่พอดีเป๊ะ กูนอนกับไอ้ติณห์เนี่ย ฝากขอโทษขนมด้วยเว้ย พี่พักเพื่อนน้องมันไม่ได้จริงๆ) คนที่นั่งกระพริบตาปริบๆ นั่งฟังหงอยขึ้นมาทันที ฟังเสียงคนข้างๆ ด่าคนในสายไปตั้งหลายนาทีกว่าจะยอมวางสายกัน
“งานเข้า เอาไงวะเนี่ย”
“แปลว่าห้องไม่พอเหรอ”
“ใช่อ่ะดิ มีทั้งหมดสี่ห้อง จีกับเซย์ องศากับของขวัญ ติณห์ลีโอนอนด้วยกัน อีกห้องก็คง…เป็นพี่กับเธอ”
“ไปนอนที่อื่นกันได้ไหม~” เสียงอ้อนเริ่มมาเมื่อเห็นว่าตัวเองอยู่ในจุดอันตราย ถึงจะไว้ใจในบางส่วนแต่ก็ไม่ควรไว้ใจขนาดนั้น
“ไปไหนอ่ะ พวกมันน่าจะสงสัย”
“ก็บอกว่าไปสวีทกันที่อื่นไง นะๆ”
“ไม่น่ารอดนะ กลัวโป๊ะอ่ะดิ” ล่อมาถึงขนาดนี้ถ้าแผนเปลี่ยนนี่จากเสือกลายเป็นหมาเลยนะ หรือเรตติ้งไอ้หลามตกวะ สาวอยู่ใกล้แล้วสาวไม่สนใจ หรือน้ำหอมที่ใช้แม่งหมดอายุ กูเครียดฉิบหายเลยตอนนี้!
“ระหว่างเราจะไม่มีเรื่องบนเตียง หวังว่าพี่จะรักษาคำพูดนะ”
“รู้น่า ไม่ยุ่งกับคนไม่เต็มใจอยู่แล้ว”
“หนูเชื่อใจพี่ได้แค่ไหน~” แล้วเสียงก็อ้อนกูฉิบหาย เธอไม่ต้องมาไว้ใจกู เพราะเจอแบบนี้กูก็เริ่มไม่ไว้ใจตัวเองแล้วเหมือนกัน
“ได้กว่าทุกคนแหละ อย่าคิดมาก” แล้วมือไม้ก็อยู่ไม่สุข อยู่ดีไม่ว่าดีเสือกไปจับผมเขา ไอ้เราก็แพ้คนขี้อ้อน เด็กมันก็อ้อนกูเก่งซะด้วย
ตายแน่ๆ ไม่ใช่เธอนะที่ตาย กูเนี่ยตายอย่างหมาเลย!
ฉลามกับเด็กของเขามาถึงที่พักเป็นคู่สุดท้าย พระอาทิตย์กำลังตกดิน วิวกำลังสวย อากาศกำลังดี จากที่เครียดๆ อยู่ในรถตอนนี้ผ่อนคลายขึ้นเยอะเลย
“นั่งรถเหนื่อยไหมคะ~” ลีโอถามเด็กของเพื่อน ตาคมมองใบหน้าจิ้มลิ้มสลับกับหน้าหล่อๆ ของเพื่อนตัวเองแล้วอมยิ้ม
ไม่รู้ว่ารอบนี้อะไรดลใจไอ้เสือ มันไม่รู้หรือไงว่าอยู่ใกล้ผู้หญิงน่ารักขนาดนี้มันอันตราย น้องดีต่อใจเกินไป
“ไม่เหนื่อยเลย หนูนั่งเฉยๆ คนที่เหนื่อยคือคนนั้น” รอยยิ้มดีต่อใจสัดๆ ตายแน่ๆ ไม่ใช่น้องนะที่ตาย ไอ้หลามมึงเตรียมตัวตาย
“วอแวอะไรเด็กกู” ว่าแล้วมันก็เข้ามาโอบ ไอ้สัดหมา! หน้ามึงโคตรหื่นเลยครับ
“เย็นนี้กินไรกันดีอ่ะ ย่างบาร์บีคิวไหม” จีน่าเสนอพร้อมกับเก็บโทรศัพท์ในกระเป๋า
“อะไรก็ได้ ไม่ติด”
“เดี๋ยวแยกย้ายเอาของไปเก็บก่อน” องศาบอกก่อนจะดึงกระเป๋าจากมือของขวัญ คนคลั่งรักก็งี้ กลัวเมียหนัก กลัวเมียเหนื่อย อุ้มเข้าห้องได้มันคงอุ้มไปแล้ว
“พี่ลีโอเป็นคนแบบไหนอ่ะ เสือไหม” ขนมถามขณะที่เดินเข้าห้องพักด้วยกัน ตลอดทางคือที่พักสวยมาก แทบไม่อยากเชื่อว่าเป็นที่พักที่ได้มาแบบฟลุ๊คๆ เอาดีๆ ถ้าบอกว่าต้องแย่งกันจองแล้วได้มายังคิดว่ายากเลย
“กลัวมัน?”
“ไม่ๆ อยากรู้ว่าไว้ใจได้ไหม”
“ไว้ใจได้ทุกคน แต่ก็ไม่ต้องอยู่ใกล้พวกมันมากเกินไป มือไวเดี๋ยวตีมือมันไม่ทัน”
“ห่วงหนูเหรอ?” คนตัวเล็กเริ่มหยอก อีกคนนี่ก็พร้อมหลอกเหมือนกัน
“หวง”
“ไม่ๆ อย่าใช้สายตาแบบนั้นหนูหยอก” ขนมอมยิ้ม ไม่ได้กลัวผู้ชายคนนี้เท่าไหร่ ในสายตาคนอื่นเขาเป็นแบบไหนไม่รู้ แต่ตอนที่แกล้งนอนหลับในรถมันมีเสื้อของใครบางคนมาคลุมปิดอกให้ สุภาพบุรุษจริงไหมไม่รู้ แต่ชอบคนแทคแค์และดูแลดี
“เดี๋ยวเจอของจริง”
“อย่าๆ เราเหมาะจะเป็นคนที่รู้ทันกันและกันมากกว่า พี่เก็บลีลาไปไว้ใช้กับสาวนะ”
“ตัวแสบ” ขนมยิ้มจนตายี๋ ยกมือปิดปากเมื่อแกล้งสำเร็จ จากนั้นก็วิ่งหายเข้าไปสำรวจห้องนอน
ปาร์ตี้เล็กๆ จัดขึ้นบริเวณหน้าบ้านพักที่ติดกับหาด หนุ่มๆ ยกโต๊ะกับเก้าอี้ไปจัดวางเรียงยาวเป็นแถวคู่ ปล่อยให้สาวๆ ทยอยย่างบาร์บีคิว
สำหรับน้องใหม่ที่สุดในกลุ่ม ปกติก็ไม่ใช่คนชอบทำอาหาร อยู่คอนโดก็ไม่ค่อยได้ทำอะไรทาน ถ้าบอกว่าซื้อกินเป็นส่วนมากก็คงใช่ ต่างจากจีน่าและของขวัญที่ทำเป็นทุกอย่าง ชิมแล้วอร่อยมากเลยด้วย
“มึงคิดไงถึงพาเด็กมาด้วย กูว่ามันผิดวิสัยมึงนะ” เซย์เอ่ยพลางปรายตามองเด็กของเพื่อน ก็สวยแหละ สเปคไอ้หลาม แต่ก็อย่างว่ามันไม่เคยควงใครเป็นตัวเป็นตนไง
“ปกติได้แล้วทิ้งประมาณนี้ถูกไหม” ลีโอขยี้ ส่วนคนอื่นๆ อมยิ้มแล้วมองหน้าคนถูกจี้เพียงอย่างเดียว
“มึงหลงเด็กว่ะ”
“พวกมึงก็รู้ เดี๋ยวกูก็เบื่อ”
“ตอนไหนจะเบื่อ”
“ไม่เกินสองเดือน”
“อย่ามาตอแหล นี่เข้าเดือนที่สามครับ หรือรอบนี้ไอ้ติณห์จ้องถูกคน” ติณห์หันมองคนไม่เข้าพวก ถ้านับคร่าวๆ นี่เข้าเดือนที่สามแล้วจริงๆ
“คนนี้มึงจริงจัง?” องศาถามบ้าง ซึ่งคนถูกถามตอบกลับทันที
“จริงจังกับผีดิ ไม่ต่างจากทุกคน” ใครจะไปจริงจังกับเด็กเสี่ยได้ลง ตัวตนของเธอถ้าเพืื่อนเขารู้พวกมันส่ายหัวแน่ ยิ่งถ้าไอ้เสี่ยมีเมียอยู่แล้วแต่เธอยังแอบกินเงียบๆ หวังสบายอย่างเห็นแก่ตัว บอกก่อน บอกตรงนี้เลย จริงจังกับคนแบบนั้นไม่ลงจริงๆ
————————————
เชื่อใจพี่หลามได้กี่เปอร์เซ็นต์ สภาพ! 555555 อย่าให้เห็นว่าจากนี้เดินตามตูด อย่าให้เห็นว่าเก็บไว้กกยาว
- ผู้เขียน
