“ไอ้สัด! ใครบอกให้มึงเสนอหน้าเอาเพื่อนทำเมียวะฮะ เมื่อก่อนกูจะลัลลาแค่ไหนก็ได้ เหี้ยยังไงมันก็ไม่เคยบ่น แต่ตอนนี้กูทำเหี้ยอะไรไม่ได้เลย”
“เพราะ?”
“จะเพราะอะไรวะ บอกกลัวมึงเอาเป็นตัวอย่างงี้ อย่างกูเนี่ยไปล้างสมองใครได้วะ จีนะจี” ทุกคนหลุดขำ แม้แต่คนที่เสนอหน้าเอาเพื่อนมาเป็นเมียอย่างเซย์ก็เช่นกัน
“ก็ดีแล้วนี่ มึงควรเป็นตัวอย่างที่ดี”
“เกี่ยวไรกับกู?”
“ก็ถ้ามึงทำตัวดี กูก็ดีแบบมึง แต่ถ้าวันไหนกูใจแตก จีก็เข้าใจว่ากูเลียนแบบมึงไง”
“ไอ้ฉิบหาย! เกี่ยวไหม เกี่ยวอะไรกับกู”
“เถอะน่า สุดท้ายมึงก็เคลียร์จบแล้วนี่หว่า จีไม่โกรธแล้วน่า” องศาเดินมาโอบบ่า ในตอนที่จีน่าไม่อยู่ทุกคนจึงเป็นตัวของตัวเองอีกครั้ง อยากจะคิดหรือพูดอะไรตามสบายเลย
“กว่าจะจบก็สวดกูยับ เมียมึงหรือเมียกูถามหน่อย”
“เมียกู แต่เป็นเพื่อนมึงไง”
“ไอ้เวร โดนด่าซะหน้ามืดเลยกู!” ทุกคนส่ายหน้าพลางหลุดขำ สภาพไม่ต่างจากเมื่อก่อ
