ล้างแค้นหัวใจ

พบหน้า

"คุณหนูครับผมไม่กล้าถ่าย"

บอดี้การ์ดหน้าหล่อที่ใจไม่ใช่ชายแท้กำลังยื่นกล้องถ่ายรูปคือให้กับแคทธารีนเจ้านายของเขาเองด้วยความกลัว

"ถ่ายไปเถอะ แค่รูปสองรูป"

แคทธารีนที่อยู่ในชุดว่ายน้ำสุดเซ็กซี่โชว์เรือนร่างที่อวบอั๋นหน้าสัมผัสไปทุกส่วนโดนเฉพาะตรงหน้าอกที่อวบเกินตัวกำลังยัดกล้องถ่ายรูปกลับไปให้บอดี้การ์ดของเธอที่กำลังขัดคำสั่งเธอ

"ผมกลัวโดนนายกระทืบครับ"

ร่างใหญ่ส่ายหน้าเป็นพัลวันเมื่อนึกถึงเคโอที่กำลังพักผ่อนอยู่บนเรือด้วยความกลัว ใครก็รู้ว่าเคโอหวงน้องสาวมากแค่ไหนและถ้าเขาเป็นคนถ่ายรูปให้เธอเกิดรูปโป้พวกนี้หลุดไปเขาหมดโอกาสที่จะได้หายใจแน่นอน

"แค่ถ่ายรูป เอากล้องไปแล้วก็ยืนตรงนั้น เร็วๆ "

แคทธารีนที่ได้ชุดว่ายน้ำมาจากแม่แพรกำลังหามุมสวยๆ เพื่อถ่ายรูปก่อนที่จะกลับเข้าไปรวมกลุ่มกับครอบครัวของโอลิเวียแต่บอดี้การ์ดของเธอกำลังทำให้เธอเสียเวลาเพราะไอ้ความกลัวที่คิดขึ้นเอง

"คุณหนูครับ"

บอดี้การ์ดหน้าหล่อราวนายแบบยังคงไม่กล้ารับกล้องมาไว้ในมือสายตาเหลือบมองไปยังเรือลำใหญ่ที่จอดอยู่ไม่ไกล ถ้าเคโอเห็นเขาตอนนี้เขาต้องไม่รอดกลับขึ้นฝั่งแน่นอน

"ไปเดี๋ยวนี้ แสงกำลังดี"

"ผมกลัวตาย"

"พี่ชายฉันจะไม่มีวันรู้เรื่องนี้ แล้วนายก็จะไม่ตายไปได้แล้วเดี๋ยวหนูโอ๋รอนาน"

เธอไม่มีทางปล่อยรูปพวกนี้หลุดออกไปให้ใครเห็นแต่จะถ่ายเก็บเอาไว้ดูเพราะไม่รู้อีกนานแค่ไหนจะได้มาเที่ยวทะเลและใส่ชุดสวยแบบนี้งานของเธอยุ่งยิ่งกว่าอะไรเวลาขะหายใจยังแทบจะไม่มี

"ครับ"

บอดี้การ์ดที่ยังคงกลัวมากกว่ากล้ารับกล้องถ่ายรูปมาจากมือเจ้านายสาวสวยที่มีหุ่นน่าอิจฉาใครหลายคนอาจมองว่าเธออ้วนหรืออวบเกินไปแต่สำหรับเขาที่อยู่ใกล้ชิดกับเธอหุ่นของเธอนี้แหละที่ใครก็ปรารถนา

"หนึ่ง สอง สาม"

แคทธารีนรีบนั่งคุกเข่าลงกับผืนทราย มือขวาจับเอวคอดกิ่วของตัวเองมือซ้ายเสยผมเผยอปากเล็กน้อยให้บอดี้การ์ดของเธอกดชัตเตอร์

"ถ่ายอีก"

ร่างเล็กลงนอนควำกับพื้นทรายใช้สองมือดันพื้นทรายขึ้นมาโชว์เรือนร่างที่สวยงามอวบอั๋นให้ลูกน้องกดชัตเตอร์อีกรูป

แคทธารีนรีบลุกขึ้นจากผืนทรายอย่างไวเมื่อสายตาเหลือบไปเห็นใครบางคนมายืนมองเธออยู่ตรงมุมต้นมะพร้าวไม่ไกลจากที่เธอนอนให้ลูกน้องถ่ายรูป

"ถึงกับตามมาแอบดูเลยเหรอ ไอ้คนลามก"

ร่างอวบที่เต็มไปด้วยเม็ดทรายรีบคว้าผ้าคลุมไหล่มาปิดบังร่างกายก่อนจะวิ่งเข้าไปหาอีกคนเพื่อเอาเรื่อง ตอนนี้ไม่มีโอลิเวียมาคอยขัดเธอจะต้องจัดการเขาให้มันรู้เรื่องกันไปข้างหนึ่ง

"ร่าน"

มอร์แกนที่ถูกครอบครัวของโอลิเวียเชิญตัวให้มานอนอาบแดดที่อีกด้านหนึ่งของเกาะเพราะผู้หญิงในครอบครัวราเซดันใส่ชุดว่ายน้ำกันหมดทำให้เกิดปัญหาทำให้เขาต้องห่างจากโอลิเวียที่เขาตามเฝ้าตั้งแต่ลงจากเรือมาและที่แย่ไปกว่านั้นทางที่เขาเดินผ่านดันมีแคทธารีนนอนถ่ายรูปอย่างไม่อายใครถึงเธอจะดูดีราวนางแบบคนหนึ่งแต่สำหรับเขามันน่าเกลียดโดนเฉพาะตอนที่เธอใกล้ชิดกับบอดี้การ์ดไม่รู้จะยั่วกันไปถึงไหนถ้าอยากนักทำไมไม่หาที่ให้มันลับตาคนมากกว่านี้

"ไอ้เปรต"

แคทธารีนโกรธจนเก็บอารมณ์ไว้ไม่อยู่ด่าเขาออกมาเป็นภาษาไทยเสียงดังลั่นเกือบจะได้ยินไปถึงบ้านพักของครอบครัวราเซที่อยู่ไกลออกไป อยู่ดีๆ เขามาว่าเธอทั้งที่เป็นคนมายืนแอบจ้องมองเธอตาเป็นมัน

"อย่าคิดว่าฉันฟังคนอย่างเธอไม่รู้เรื่อง ถ้าไม่อยากเดือดร้อนก็หุบปากสะ"

เขาฟังภาษาไทยรู้เรื่องและรู้เรื่องตั้งแต่ตอนได้ยินเธอด่าเขาด้วยคำนี้ต่อหน้าโอลิเวีย แต่ด้วยความที่เขาคิดว่าจะไม่ต้องเจอเธอแล้วถึงไม่เอาเรื่อง ตอนนี้คงต้องคิดสะใหม่เพราะว่าเขาคงจะต้องเจอเธออีกจนกว่าจะกลับออกไปจากเกาะนี้

"ฟังรู้เรื่องก็ดีแล้ว งั้นก็ช่วยไปให้พ้นด้วย"

แคทธารีนโบกมือไล่อีกคนด้วยความไม่กลัว ชีวิตเธอต้องเจอผู้คนมากมายและผู้ชายปากจัดเธอก็เคยเจอมาเยอะ ชีวิตเธอเลือกที่จะกลัวผู้ชายเพียงคนเดียวคือพี่ชายของเธอเท่านั้น

"คิดว่าคนอย่างฉันอยากจะอยู่ใกล้พวกชอบแย่งของคนอื่นงั้นเหรอ"

"ปากแบบนี้ก็สมควรแล้วที่จะโดนทิ้ง"

แคทธารีนเสียงดังขึ้นอีกเมื่อเขาเริ่มลามปลร์มถึงพี่ชายของเธอ มอร์แกนคงโกรธที่พี่ชายเธอกลับมาหาโอลิเวียจนทำให้เพื่อนของเธอเลิกรากับเขาแต่เขาก็ไม่มีสิทธิ์มาว่าใครทั้งนั้นเพราะเรื่องมันจบไปแล้ว

"แคทธารีน"

ร่างใหญ่ที่ใส่เพียงกางเกงขาสั้นเดินเข้าไปบีบสองไหล่เล็กของคนตรงหน้า เขาโกรธจนคุมตัวเองไม่ได้เพราะเธอมาพูดจี้ใจดำเขา

"โอ๊ย ฉันเจ็บนะ"

ร่างเล็กเซไปด้านหลังจนเกือบล้มเพราะแรงมหาศาลของเขา เธอร้องลั่นเพราะความเจ็บปวดจากแรงบีบ ใจของหญิงสาวเต้นโครมครามด้วยความตกใจเธอไม่คิดว่าเขาจะกล้าทำรุนแรงกับเธอ

"ถอยออกไปให้พ้น ถ้าไม่อยากตายพร้อมกับเจ้านาย"

มือใหญ่สะบัดออกจากไหล่เล็กปัดปืนของบอดี้การ์ดที่เข้ามาช่วยแคทธารีนจนปืนหล่นลงกับพื้นเขาไม่กลัวตายแต่กลัวยายนี้โดนลูกหลงแล้วตายก่อนที่เขาสะใจ

"อื้อ เจ็บ"

แคทธารีนสองเสียงแผ่วลงเธอเจ็บจนพูดออกไม่ออกแรงที่เขาบีบมาราวกับเป็นคีมเหล็กจับบีบกระดูกเธอให้แตก

"ทีหลังอย่าปากมากอีก คราวหน้าเธอจะโดนมากกว่านี้"

เขาผลักร่างเล็กให้ออกห่างจากตัวเขาอย่างไม่สนใจว่าเธอจะเป็นยังไง คนพวกนี้ไม่ต้องไปสนใจอะไรมากเพราะเธอก็คงเหมือนพี่ชาย

"โอ๊ย นายมันก็พวกดีแต่ปากเหมือนกันนั่นแหละ เคยจะช่วยฉันก็ไม่ช่วยดีแต่พูด"

แคทธารีนตอกกลับอย่างไม่เกรงกลัวเขาก่อนจะลุกขึ้นปัดก้นเดินกลับบ้านพักไปหาโอลิเวียและครอบครัวราเซ คิดว่าเขาจะพูดว่าเธอได้คนเดียวหรือไงเธอก็ว่าเขาได้เหมือนกัน

"เธอ"

มอร์แกนอยากจะเดินกลับไปเอาเรื่องกับหญิงสาวที่กล้าว่าเขาแต่เธอก็เดินหนีไปแล้วทิ้งไว้แต่ความเจ็บใจ ทำไมเขาจะไม่อยากช่วยเธอแต่พี่ชายของเธอมันไม่ยอมฟังอะไรเอง

"โธ่โว้ย"

มอร์แกนเดินออกจากตรงนั้นไปยังที่นอนอาบแดดที่ครอบครัวราเซเตรียมเอาไว้ให้ด้วยความหงุดหงิดใจ นอกเหนือจากเรื่องของโอลิเวียเขาก็ไม่เคยหงุดหงิดใจเรื่องไหนเลยนอกจากคำพูดถึงเรื่องในอดีตที่แคทธารีนเอามาด่าเขา

ต่างคนต่างแยกย้ายไปอยู่คนละมุมของเกาะ แคทธารีนเองก็พยายามทำตัวให้ปกติที่สุดและพยายามลืมเพื่อให้การพักผ่อนครั้งนี้ของเธอสนุกที่สุดแต่แล้วก็ต้องกลับมาเจอกับเขาอีกเพราะเขาตามติดเพื่อนของเธอ

"หยิบขนมมาฝากด้วยนะ"

แคทธารีนที่ถูกเปลี่ยนชุดว่ายน้ำใหม่กำลังนอนอาบแดดที่ไม่ได้โดนแดดสักเท่าไรเพราะชุดมันปกปิดเรือนร่างของเธอไปสะหมดกำลังนอนพูดกับโอลิเวียที่จะเดินไปเอาของกินมาเพิ่ม

"ไม่มีขาหรือไงเดินเองไม่ได้"

มอร์แกนเหลือบมองโอลิเวียจนเดินลับตาไปถึงได้เอ่ยว่าหญิงสาวที่นอนอาบแดดอยู่ไม่ไกลจากเขาอย่างเต็มปาก

"มันก็เรื่องของฉัน ช่วยหุบปากด้วยค่ะคุณมอร์แกน ฉันจะอาบแดด"

แคทธารีนที่นอนคว่ำหน้าอาบแดดอยู่รีบพลิกตัวขึ้นมานั่งจ้องมองอีกฝ่ายอย่างเอาเรื่อง ไม่รู้เขาจะปากร้ายกับเธอไปถึงไหนทั้งที่เธอก็ไม่ได้ทำอะไรผิด

"ยัยอ้วน"

มอร์แกนพูดใส่หน้าแคทธารีนไปอีกคำก่อนจะนอนนิ่งพร้อมใส่แว่นดำปิดบังสายตาที่ไม่ให้โอลิเวียรู้ว่าเขากับแคทธารีนไม่ได้สงบศึกตามที่เธอขอเอาไว้ในตอนแรก

"ขนมจ๊ะ"

โอลิเวียเดินกลับมาพร้อมของกินของเธอและขนมของแคทธารีน เธอยิ้มให้กับสองคนที่นอนอาบแดดอยู่ โชคดีที่กลับมาแล้วสองคนนี้ไม่ได้ทะเลาะกัน

"ขอบใจนะ"

แคทธารีนรับห่อขนมจากโอลิเวียแล้วลงนอนตามเดิม คำพูดของเขาทำเอาเธอกินอะไรไม่ลงนอกจากวางขนมเอาไว้ข้างกายแล้วอาบแดดต่อและพยายามจะไม่สนใจผู้ชายปากร้ายอย่างมอร์แกนอีกเลย

ทั้งสองสงบศึกต่อกันเมื่อมีโอลิเวียอยู่คั้นกลางเอาไว้จนถึงดึกดื่นที่ต่างก็ขอตัวแยกย้ายกันไปพักผ่อนหรือทำธุระส่วนตัว

"โอ๊ย"

ร่างเล็กที่เดินอยู่เพียงลำพังในความมืดชนเข้ากับร่างใหญ่จนเธอเซล้มลงก้นกระแทกพื้นอีกครั้ง ไม่รู้ว่าจะดวงไม่ดีไปถึงไหนถึงได้เจอแล้วเจออีกทั้งที่เธอแอบเดินมาคนเดียวในความมืดเพื่อรับลมทะเลก่อนที่จะเข้านอน

"นี้เธออีกแล้วเหรอ ตัวซวย"

มอร์แกนที่ดื่มอย่างหนักแล้วลากตัวเองออกมาเดินเล่นริมชายหาดมองอีกคนอย่างเอาเรื่องเพราะพี่ชายของเธอพาโอลิเวียขึ้นเรือไปต่อหน้าต่อตาเขา เขาถึงได้ต้องกลับไปพึ่งเหล้าเพื่อระบายอารมณ์

"หื้อ เหม็น นี้นายไปอาบเหล้าที่ไหนมาเนี้ย"

แรงลมหอบเอากลิ่นแอลกอฮอล์จากร่างกายของชายหนุ่มมาปะทะเข้ากับจมูกของเธอ เขาก็ดูจะปกติทุกอย่างถึงจะในความมืดแต่เธอก็มองออกเขาไม่เหมือนคนเมาเลยสักนิด

"ชนแล้วไม่คิดจะขอโทษหรือไงกัน"

แคทธารีนยังคงเสียงดังใส่อีกคนอย่างไม่กลัวทั้งที่เขาหันหลังกลับไปแล้วเพราะเขามันคนปากไม่ดีนิสัยไม่ดีก็สมควรจะได้รับการอบรมบ้าง

"ใครใช้ให้มาเดินขวางทางฉันละ"

คนเมาหันกลับมาอีกครั้ง ครั้งนี้ภาพที่เคโออุ้มโอลิเวียขึ้นเรือไปมันชัดมาอยู่ในหัวของเขา เคโอต้องได้รับบทเรียนจากเขาให้สมกับที่พรากคนที่เขายังรักไปจากอก

"นี้นาย"

ไหล่เล็กที่ยังคงเจ็บอยู่จากแรงบีบเมื่อตอนสายถูกบีบอีกครั้งด้วยมือใหญ่ แรงบีบมากขึ้นกว่าเดิมจนหญิงสาวเริ่มกลัวว่าเขากำลังคิดจะทำอะไรแววตาของคนเมาเดาใจยากกว่าทุกสิ่ง

"ฉันเตือนเธอแล้วนะ"

ร่างใหญ่ใช้ความแข็งแรงกว่าดันร่างเล็กจนเธอถอยหลังไปชนกับต้นมะพร้าว เขาต้องการคนรับผิดชอบกับเรื่องราวที่ทำให้เขาเจ็บปวดหัวใจมากที่สุด

"ปล่อย อื้อ อ่อย"