"แม็ก...คุณแม็กเวลล์ตื่นเถอะค่ะ"
อุ่นใจสะดุ้งตื่นมาที่ห้องแม็กเวลล์ เธอตกใจมากเพราะตอนนี้มันสายมากแล้ว 7.30 น. บางทีอาจมีคนมาทำงานแล้วก็ได้ ถ้าเห็นเธอเดินลงจากห้องแม็กเวลล์ด้วยสภาพชุดนี้มันคงไม่เหมา
ถึงกระนั้นถ้าไม่ยอมปลุกเขา เขาอาจจะงอนเหมือนคราวก่อนอีก เมื่อคืนกว่าอุ่นใจจะได้นอนก็เล่นเอา เกือบๆ ตี5 เพราะแม็กเวลล์คึกจัด และเขาก็คิดถึงอุ่นใจเพราะไม่ได้เจอกันหลายวัน เขาเลยจัดให้แบบจุกๆทั้งคืน
อุ่นใจคิดแล้วก็หน้าร้อนผ่าวเอง เนื้อตัวเต็มไปด้วยรอบจูบจากปากคนตัวใหญ่ แค่มองรอยก็รู้สึกวาบหวามแล้ว
"เช้าอยู่เลย วันนี้มีเรียนหรอ"
แม็กเวลล์พูดพร้อมกับงัวเงีย ดวงตาไม่เปิดแต่ปากขยับพูดกับเสียงอันคุ้นเคยของอุ่นใจ
"มีเรียนค่ะ 9 โมง แล้วอุ่นก็ต้องลงไปก่อนด้วย เดี๋ยวใครมาเห็น"
อุ่นใจมีท่าทีกังวลและน้ำเสียงกังวลใจสุดๆ เล่นเอาแม็กเวลล์เริ่มหงุดหงิดปรือตาขึ้นมามอง
"ใครเห็นก็ช่างปะไร เธอเป็นของฉัน เป็น
