วันนี้มธุรดามีคิวถ่ายละครทั้งวัน ระหว่างพักกองเธอก็คิดถึงเหตุการณ์ ความซุ่มซ่ามของเธอเมื่อวาน
“เกือบไปแล้ว!” ดีนะที่เธอสั่งให้พี่นิดขึ้นไปหาเธอที่ห้อง ไม่อย่างนั้น..ไม่อยากจะคิดเลยว่าอะไรจะเกิดขึ้น
ฝ่ายเมฆินทร์วันนี้เขาเข้าเวรดึกอีกเช่นเคย ช่วงนี้มีงานให้เขาสะสางเยอะหลายอย่าง เขายังไม่มีเวลาพาภรรยาไปฮันนีมูน กว่าเมฆจะออกเวรก็ตี 1 เขากลับมาถึงบ้านก็ต้องแปลกใจเมื่อไม่เห็นรถของไหมจอดอยู่ (หรือเพราะเหตุการณ์เมื่อวาน..น้องไหมจะหนีกลับไปนอนที่บ้านซะแล้ว)
เมฆเดินเข้าบ้านขึ้นมาชั้นบนก็เห็นนิดแม่บ้านนั่งหลับอยู่หน้าห้อง
“อ้าว! นิด! มานั่งหลับอยู่ตรงนี้ทำไม ดึกแล้วทำไมยังไม่ไปนอน”
“คุณเมฆ! คุณเมฆกลับมาแล้ว..ดิฉันรอบอกคุณเมฆน่ะค่ะ คุณไหมโทรมาบอกไว้ว่าจะเลิกกองดึกแต่กลับไม่เกินเที่ยงคืนค่ะ”
“ขอบใจมาก เธอไปนอนเถอะ” เมฆสั่งให้นิดไปนอนก่อนจะก้มมองนาฬิกาบนข้อมือ
“ทำไมไม่บอกพี่ด้
