ไทโย Talk
สองวันต่อมา @โรงพยาบาลเอกชนชื่อดัง
"น้องเป็นอะไรหรือเปล่า" นี่เป็นเสียงของไอ้ไม้ที่เอ่ยถามผมขึ้นมา ในขณะที่พวกเราทั้งสี่คนกำลังรับประทานอาหารเที่ยงพร้อมหน้าพร้อมตากันในรอบหนึ่งเดือนที่ฟู๊ดคอร์ทของโรงพยาบาล
"ทำไม" ผมเงยหน้าขึ้นถามอย่างสงสัยด้วยน้ำเสียงที่เอ่ยไปอย่างเรียบนิ่งเพื่อไม่ให้เพื่อนสังเกตเห็นอาการตกใจของผม
"มึงไม่มีข้าวกล่องมากินที่โรงพยาบาลสองวันแล้ว" คำพูดของไอ้ไม้ทำเอาผมเกือบหลุดสีหน้าตกใจออกมา ส่วนเพื่อนอีกสองคนก็หันมามองหน้าผมพร้อมกันอย่างไม่ได้นัดกันไว้เลย
"เฮ้ย ไม้ มึงช่างสังเกตหวะ เออ กูเห็นมึงซื้อข้าวกินกับกูเมื่อวานนี้ กูก็ไม่ได้ถามว่าทำไมไม่เอาข้าวกล่องมา น้องงอนมึงเหรอวะ ถึงไม่ทำข้าวกล่องให้" คราวนี้เป็นเสียงไอ้เพิร์ธที่พูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงกวนๆตามสไตล์ของมัน แต่ไม่ได้สงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นกับน้อง แต่ไปมุ่งเป้าว่าผมทำอะไรให้น้องไม่พอใจมากกว่า ทำให้ผมคิดหาค
