ภาพตัวเองมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับผู้ชายที่ไม่รู้แม้กระทั่งชื่อ ลีลาสวาทอันเร่าร้อนระหว่างเธอกับเขาที่เล่นเอาเกือบสว่างคาตา
ค่อย ๆ ฉายชัดเหมือนจอหนังขนาดใหญ่
อัจจิมากวาดสายตามองรอบๆ ห้องที่ไม่คุ้นเคย พยายามตั้งสติอย่างรวดเร็ว ค่อยๆ จับท่อนแขนหนักๆ ที่พาดทับเอวตัวเองออก
พลันอาการปวดระบมเกิดขึ้นกับเธอ เพียงขยับร่างกายก็รู้สึกเจ็บแสบตรงหว่างขา
อัจจิมาไม่มีเวลาจะมานั่งรื้อฟื้นความจำรีบลุกออกจากเตียงควานเก็บเสื้อผ้าขึ้นมาจากพื้นแล้วใส่อย่างลวกๆ ก่อนจะหันไปมองชายหนุ่ม
เจ้าของร่างสูงกำยำไม่มีผ้าผ่อนติดกาย โชคดีที่อีกฝ่ายยังนอนหลับอยู่ กลิ่นน้ำหอมจางๆ แบบผู้ชายลอยเข้าโพรงจมูก ตัวตนของเขาเมื่อคืนนี้ไม่ต่างจากสัตว์ป่า หากแต่เธอเองก็ไม่ต่างจากเสือสาวร่านสวาท
ยกมือกุมขมับก่อนจะคิดได้ว่าเธอไม่ควรจะหนีกลับไปเฉย ๆ ล้วงหากระเป๋าสตางค์แล้วหยิบธนบัตรสีม่วงออกมา ซึ่งมันเป็นห้าร้อยสุดท้ายในชีวิตของเธอตอนนี้
