พิศวาสรักเมียชั่วคืน20+

พิศวาสรักเมียชั่วคืน บทที่7

“คุณไม่ได้ซื้อตรงนี้ไว้ไม่ใช่เหรอ” แม้จะอยู่ในอาการมึนศีรษะแต่อัจจิมาก็มีสติพอรู้ว่าอีกฝ่ายตั้งใจจะกวนประสาทเธอ ก่อนจะหันไปสั่งเครื่องดื่มกับบาร์เทนเดอร์ เหมือนประโยคที่เธอเพิ่งพูดได้เข้าหูซ้ายทะลุออกหูขวาเรียบร้อย

“ตอนนี้ฉันไม่สะดวกจะทำความรู้จักใคร” เธอพยายามพูดกับเขาดี ๆ ทำไมวันนี้เธอถึงเจอแต่ผู้ชายแย่ ๆ ก็ไม่รู้

“ผมพูดตอนไหนว่าอยากรู้จักคุณ” สีหน้าของชายหนุ่มเรียบเฉยและเยือกเย็นเกินกว่าจะบอกว่าเข้ามาจีบเธอ และคนอย่างเขาก็ไม่จำเป็นต้องเข้าหาผู้หญิงเพราะแค่อยากทำความรู้จัก แต่ถ้าเป็นเรื่องอื่น มันก็ไม่แน่

“งั้นก็ช่วยอยู่เงียบๆ โอเค๊!” เธอบอกกับเขาด้วยสายตาไม่เป็นมิตร ทว่าน้ำเสียงยานยาวเป็นขบวนรถไฟก็ไม่ได้ทำให้เขาคิดจะทำตาม ก่อนจะหยิบยกบทความอะไรสักอย่างมาร่ายยาว

“เหตุผลในการดื่มของคนเราแตกต่างกันออกไป บางคนดื่มเพราะตกงาน บางคนดื่มเพราะมีปัญหากับที่บ้าน บางคนดื่มเพราะชีวิตไม่ได้เป็นอย่างที่หวัง ซึ่งเหตุผลพวกนี้ยังพอเข้าใจได้ แต่คนที่ใช้เหล้าแก้ปัญหาแค่เพราะตัวเองไม่ใช่คนที่ถูกเลือก มันไม่เป็นการดูถูกตัวเองเหรอ” นาทีนั้นชายหนุ่มหันมามองใบหน้าของอัจจิมานิ่ง

ทว่าทุกประโยคจากคนแปลกหน้า เหมือนเป็นกระจกบานใหญ่ที่กำลังสะท้อนชีวิตบัดซบของเธอกลับมา นัยน์ตาคมคายไม่ได้บ่งบอกถึงความปรารถนาดี

แต่แปลก…ทำไมเธอถึงรู้สึกว่าอีกฝ่ายจริงใจ ราวกับว่าผู้ชายคนนี้เข้ามานั่งอยู่ในความรู้สึกของเธออย่างนั้นแหละ

นับแต่บังอรจากไป อัจจิมาก็ไม่เคยสัมผัสกับความสุขอีกเลย ครอบครัวอบอุ่นเป็นยังไงเธอแทบจะลืมไปแล้ว พอเริ่มโตขึ้นเธอก็ต้องยืนบนลำแข้งตัวเอง ทำอะไรด้วยตัวเองมาตลอด

แต่ก็ไม่มีสักครั้งที่เธอจะรู้สึกว่าชีวิตไร้ค่า คิดเสมอว่าสวรรค์แค่กำลังทดสอบเธออยู่ วันใดที่เธอผ่านบททดสอบนี้ไปได้ วันนั้นเธอก็อาจจะพบกับความสุขสักครั้ง อดทนดิ้นรนกับทุกปัญหาที่ผ่านเข้ามาในชีวิตเพื่อเฝ้ารอใครสักคน ใครสักคนที่รักเธอด้วยความจริงใจ ซื่อสัตย์ต่อกันอยู่ด้วยกันจนแก่เฒ่า

และเธอก็เคยคิดว่าผู้ชายคนนั้นก็คือนิรุท ทว่าทุกอย่างก็พังทลายลงไปพร้อมกับความไว้ใจของเธอ แต่ผู้ชายเลว ๆ ไม่สมควรให้เธอมานั่งเสียใจอยู่แบบนี้

เธอจะสูญเสียอะไรไปก็ได้ แต่เธอจะสูญเสียคุณค่าของตัวเองไม่ได้นะอัจจิมา

ว่ากันว่า เวลาที่คนเราจะสูญเสียความเป็นตัวเองก็เมื่อเหล้าเข้าปาก เวลาที่มนุษย์เราจะอ่อนไหวที่สุดก็มักจะเป็นช่วงเวลาที่คนเราเจ็บปวดที่สุด ยิ่งในตอนที่อ่อนแอแล้วมีใครสักคนเข้าใจ เปอร์เซ็นต์ความอ่อนไหวก็ยิ่งมากเท่านั้น

อาจไม่ได้ถึงขั้นชอบ หรือทำให้เธอรู้สึกดีกับใครเพียงแค่การพูดคุยกันไม่กี่ประโยค หากแต่ทัศนคติของเขามันก็เพียงพอให้เธออยากทำความรู้จักกับเขา

“วางใจได้คนอย่างฉันไม่ดูถูกตัวเองแบบนั้นหรอก เหตุผลง่ายๆ ฉันสวย แล้วฉันก็ยังเป็นผู้หญิงที่เข้มแข็งมากด้วย คุณเชื่อฉันไหม” แม้ปริมาณแอลกอฮอล์จะทำให้ประสิทธิภาพในการสื่อสารของเธอลดลงจนเกือบจะฟังไม่ได้ศัพท์ แต่ที่เธอพูดมาเห็นจะเป็นเรื่องจริง

ถึงจะตัดเรื่องรูปร่างหน้าตาออกไป เธอก็ยังมีเสน่ห์ เย้ายวนน่ามอง ถึงขั้นที่เขาสนใจ อยากทำความรู้จักให้มากกว่านี้

“แล้วอย่างอื่นล่ะคุณเก่งอะไรบ้าง” ฟังดูเป็นคำถามทั่วๆ ไป ทว่าเขากลับไม่ละสายตาจากเธอ หนำซ้ำยังเป็นสายตาที่อันตรายมากด้วย

อัจจิมาใช้เวลาครุ่นคิดก็ตอบด้วยน้ำเสียงอ้อแอ้

“ฉันทำงานเก่ง หาเงินเก่ง อดทนเก่ง แต่ไม่เก่งเรื่องดูคน คุณรู้อะไรไหมว่าวันนี้จู่ๆ ฉันก็ถูกหาว่าไปยุ่งกับสามีชาวบ้านจนถูกไล่ออก แล้ววันเดียวกัน ฉันยังเป็นผู้หญิงที่โง่ที่สุดในโลก โง่มาได้ตั้งสามปีเต็มๆ เลยนะ คุณว่า…ในโลกนี้จะมีใครโง่กว่าฉันอีกไหม” หญิงสาวหัวเราะร่วนออกมาเหมือนคนเสียสติ หากแต่บนใบหน้ากลับมีน้ำไหลรื้นออกมาเป็นทาง ขณะที่อีกฝ่ายกระดกเหล้าลงคอด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง

“ผู้ชายคนนั้นต่างหากที่โง่” แม้จะมีจุดประสงค์ในการจะเข้าหาแต่เขาก็ตอบโดยไม่ลังเล

อัจจิมาไม่สนว่าผู้ชายที่นั่งข้าง ๆ เป็นใคร จะเข้าหาเธอเพราะอยากมีเพื่อนคุยหรือมากกว่านั้น และเธอก็ไม่ได้คิดจะดื่มอย่างไร้สติเพราะผู้ชายเลวทรามพรรค์นั้น

ชีวิตมันเป็นของเธอ ดังนั้นเธอจะทำอะไรกับใคร มันก็เป็นสิทธิ์ของเธอ เพราะขนาดว่าเธอเลือกดีแล้ว สุดท้ายมันก็ยังเป็นแค่ความรักที่เฮงซวย

ทั้งคู่นั่งดื่มต่อพักใหญ่ปริมาณแอลกอฮอล์ก็ทำให้อัจจิมาอยากไปเข้าห้องน้ำ ร่างบางในชุดเดรสรัดรูปพยุงตัวเองมาถึงห้องน้ำได้สำเร็จ ทำธุระส่วนตัวเรียบร้อยเธอก็กลับออกมา แต่เพราะดื่มไปเยอะทำให้ตอนนี้เธอแทบจะประคองตัวไม่อยู่

ทว่าสายตาที่เริ่มจะพร่ามัวก็หันไปเห็นคนที่เข้ามานั่งกับเธอ รูปร่างสูงโปร่งราวกับดาราแถบเอเชีย องค์ประกอบทุกอย่างบนใบหน้าของชายหนุ่มดูดีทุกกระเบียดนิ้ว ประจวบกับค็อกเทลที่เธอดื่มเข้าไปเริ่มจะออกฤทธิ์

“คืนนี้คุณมีคนออกไปต่อที่อื่นด้วยรึยัง” ปกติสายตาของอัจจิมาก็ดึงดูดให้ผู้ชายเข้าหาอยู่แล้ว ยิ่งมีแอลกอฮอล์ไหลเวียนอยู่ทั่วร่างกายมันก็ยิ่งหนุนให้สายตาของเธอมีเสน่ห์ดึงดูดเพศตรงข้าม

“ถ้าผมบอกว่ายังไม่มีล่ะ” มุมปากอวบอิ่มปรากฏรอยยิ้มพอใจขึ้นทว่าเจ้าของร่างสูงกลับไม่ได้มีทีท่าอะไรตอบกลับมา

“งั้นก็ดีเลยสิ พอดีคืนนี้ฉันก็ยังไม่ถูกใจใครเหมือนกัน” นิ้วเรียวเล็กลากไล้จากไหปลาร้าเรื่อยลงไปจนถึงแผงอกกว้างผ่านเชิ้ตเนื้อดีด้วยท่าทางยั่วยวน สายตาคมกริบอันเต็มไปด้วยเสน่ห์มหาศาลจ้องมองการกระทำของเธออย่างไม่ละสายตา

“ถูกใจผมเหรอ?” ขมวดคิ้วจ้องหน้า

“จะว่าอย่างนั้นก็ได้” ฝ่ามือบางนุ่มวางทาบลงไปกับแผงอกแข็งแรง เหมือนในตอนที่ทำให้ลูกค้าของเธอพึงพอใจ ดวงตาคู่สวยแพรวพราว ยั่วยวน อัจจิมาในตอนนี้ไม่ต่างจากผู้หญิงรักสนุกทั่วไป

แต่ถ้าไม่ใช่เพราะนิรุท…ถ้าไม่ใช่เพราะความรักเฮงซวย เธอก็คงจะไม่ดื่มจนขาดสติแบบนี้

อัจจิมาเคยเชื่อในความรัก เคยเชื่อว่าความซื่อสัตย์เป็นสิ่งที่ทำให้ความรักยืนยาว แต่มันก็พิสูจน์แล้วว่า ความซื่อสัตย์และไว้ใจเป็นแค่เรื่องงมงายทั้งเพ

แล้วจะผิดอะไรถ้าเธอจะปล่อยกายปล่อยใจกับใครสักคน