Chapter 7
เมียสองต้องห้าม (4)
ในห้องทำงานของติณณภพช่วงพักเที่ยง พิมพ์ลดายืนชงน้ำส้มโซดาอยู่ตรงมุมพักผ่อน หล่อนคิดว่าจะทำไปเผื่อติณณภพอีกแก้ว ยังไม่ทันที่จะหันไปถาม เงาใหญ่ก็เคลื่อนกายมาทาบทับอยู่ตรงด้านหลัง
"พี่ติณห์ เดี๋ยวมีคนมาค่ะ"
หล่อนเอี้ยวหน้าไปมองเจ้าของอ้อมแขนที่สวมกอดเอวคอดเอาไว้ ก่อนจะปรายตามองไปยังบานประตู หล่อนคงอายไม่น้อยถ้ามีคนเข้าเห็นภาพนี้
"ใครล่ะครับ นี่มันช่วงพักเที่ยง ไม่มีใครกล้าเข้ามาหรอก"
หญิงสาวยืนนิ่งเมื่อจมูกคมสันฝังลงบนแก้มนุ่มแล้วถูไถไปมาราวกับคิดถึงเสียนักหนา นิ้วเรียวยาวจับเส้นผมสลวยที่เพิ่งตัดมาใหม่ราวกับตื่นเต้น เหมือนเด็กได้ของเล่นถูกใจ ซึ่งปกติหล่อนไว้ผมยาวมาตลอด เมื่อมาในลุคใหม่จึงค่อนข้างแปลกตา
"ทำผมมาแบบนี้ เหมือนได้เมียใหม่ยังไงก็ไม่รู้"
"แล้ว...ชอบมั้ยคะ"
หล่อนคลี่ยิ้มหวาน แววตาออดอ้อนสุดพลังยามเงยหน้าขึ้นไปสบกับแววตาวาววับราวนักล่าจากผืนป่าลึ
