“โชคดีนะ…มินตรา”
คำพูดสุดท้ายของออสตินและภาพสุดท้ายที่ฉันมองเห็นคือแผ่นหลังของเขาที่ลับหายไปหลังประตูห้อง
-2 ปีต่อมา-
“ฮาโหลอีคนงาม แม่นางมินตรา” เสียงอีแมนตะโกนโหวกเหวกโวยวายขึ้นมาตามสันดานของมันเรียกให้ทุกคนหันสายตาตามเสียงของมันและทุกสายตาหันมามองที่ฉัน อีผีเอ้ยตะโกนลั่นมาก
“มึงจะตะโกนทำไมกระเทยอายเขา” ฉันยิ้มทักทายเพื่อน ๆ ที่รู้จักแล้วรีบเดินมาที่โต๊ะที่มีเพื่อน ๆ นั่งอยู่แล้วตีอีแมนนี่แรง ๆ ไปหนึ่งที
“ทำไมล่ะ ก็คนดังปรากฏตัวนี่คะ” อีแมนยิ้มร่าบอกตามสไตล์ของมันนั่นแหละ
อ่อ ฉันลืมบอกไปตอนนี้ฉันเรียนจบแล้วนะคะ วันนี้เป็นงานเลี้ยงรุ่นของพวกเรา คิดถึงมายเฟรน์มากมาย แล้วที่อีแมนบอกว่าคนดังปรากฏตัวก็คนดังจริง ๆ นั่นแหละค่ะ ดังในหมู่เพื่อนและคนในมหาลัย แต่ดังเรื่องอะไรน่ะเหรอ เล่าให้ฟังเลยก็แล้วกันค่ะ
ตอนฉันอยู่ปี 3 เทอมสุดท้าย ด้วยความที่ฉันสวยแซ่บขึ้นมาก ก็เลยทำให้มีพี่พอร์ช รุ่นพ
