-The most-
ตอนนี้ผมนั่งอยู่ที่ผับของผมเอง ไม่ได้กินเหล้าหรอกแค่มาดูผับเท่านั้น ไม่ได้เข้ามาเช็คบัญชีผับสักทีเดี๋ยวเจ๊งตายห่า
“เฮีย เฮียเควินเฮียแอลมา” ไอ้เจสลูกน้องผมเปิดประตูห้องเข้ามาเรียกผมที่กำลังดูบัญชีรายรับรายจ่ายอยู่
“มึงไม่เคาะ?” ผมไม่เงยหน้าขึ้นไปมองมันแต่ถามถึงความมารยาททรามที่มันเพิ่งทำเมื่อกี้
“โถ่เฮีย หยวนๆ น่า ว่าแต่เฮียจะลงไปเลยไหม” มันไม่ยอมขอโทษที่มันไม่เคาะประตูไอ้เวรนี่แม่งน่าถีบจริง ๆ เลยว่ะ
“เสือก” ผมเงยหน้าตอบมันแค่นั้นแล้วก้มลงทำงานต่อ เลยได้ยินเสียงบ่นพึมพำของไอ้เจสก่อนที่มันออกจากห้องผมไป
ผมเช็คบัญชีเสร็จก็เดินลงมาที่โซน VIP ก็เจอกับไอ้เพื่อนรักสองคนที่กำลังนั่งดื่มแถมมีสาว ๆ นั่งขนาบข้างอีก ยอมใจพวกมันจริง ๆ
“ว่าไงไอ้ออสติน ทำหน้าเบื่อโลกลงมาเลยนะมึง” ไอ้แอลฟ่าทักผมด้วยเสียงกวนตีนเชี่ย ๆ แต่มันก็ไม่ได้รอคำตอบจากผมหรอกเพราะทันทีที่มันถามผมเสร็จมันก็หันไปจูบ
