“สวัสดีจ้ะน้องน้ำหวานใช่ไหม พี่ชื่อมินตรานะ เรียกพี่มินก็ได้จ้า” พอผู้ชายคนนั้นเดินผ่านหน้าฉันไปผู้หญิงคนนี้ก็ทักฉันแล้วก็ยิ้มให้ทันที เป็นรอยยิ้มที่...ดูยังไงก็มีแต่ความจริงใจ
“เอ่อ สวัสดีค่ะ” ฉันยกมือขึ้นไหว้พี่เขาด้วยท่าทางเก้ ๆ กัง ๆ เพราะปรับตัวไม่ทัน ถ้าให้บอกความรู้สึกจริง ๆ ก็เคยรู้สึกไม่ชอบพี่เขาเข้าใจใช่ไหมคะ เราจะไปชอบผู้หญิงที่คนที่เรารักไปรักเขาได้ยังไง
“มีอะไรสงสัยตรงไหนถามพี่ได้นะจ้ะ เดี๋ยวย้ายโต๊ะมานั่งใกล้ ๆ พี่ก็ได้ ตรงนี้เลยมันว่างพอดี”
“ได้ค่ะ” ฉันยิ้มตอบ ผู้หญิงคนนี้เป็นคนที่สวย สวยมากด้วย ท่าทางดูร่าเริงอารมณ์ดีไม่มีพิษมีภัยกับใคร แค่ได้สบตาแล้วก็พูดคุยกันแป๊บเดียวฉันก็พอจะมั่นใจว่าพี่เขานิสัยดีจนรู้สึกผิดที่เคยไม่ชอบเขามากทั้งที่เขาไม่ได้มาเคยรับรู้เรื่องราวอะไรของฉันเลย
“หวานมาจากมหาลัยอะไรจ้ะ” พอฉันย้ายโต๊ะมาที่ว่างใกล้ ๆ โต๊ะพี่มินตรา พี่เขาก็เลยชวนคุยทันที
