“เป็นไงบ้างไข้ลดรึยัง” คุณพอร์ชโทรมาถามในช่วงเที่ยงของวัน ฉันกำลังเดินออกจากมหาลัยพอดีเพราะไม่มีเรียนตอนบ่าย
“ดีขึ้นแล้วค่ะ เดี๋ยวหวานจะกลับไปนอนพักแล้ว คุณพอร์ชล่ะคะทำอะไรอยู่” ฉันตอบเขาไปแล้วแอบถามเพราะอยากรู้เหมือนกันว่าอีกคนกำลังทำอะไร
“เพิ่งพักเที่ยงเดี๋ยวจะไปหาข้าวกินแล้ว เธอก็อย่าลืมกินข้าวกินยาล่ะ” เขาบอกฉัน อ้อ! ลืมบอกไปค่ะเห็นว่าเป็นเสี่ยสายเปย์ขนาดนี้ที่จริงเขายังเป็นนักศึกษาอยู่นะคะอยู่ปีสุดท้ายแล้วล่ะ เรียนมหาลัยไฮโซค่าเทอมมหาโหดที่บ้านน่าจะรวยมากถึงมีเงินมาเลี้ยงเด็กเปย์หญิงถึงขั้นซื้อคอนโดให้อยู่ ไม่ใช่แค่คนเดียวนะหลายคนมาก แต่อย่าพูดถึงเลยแค่นึกก็ปวดใจและ จะเอาอะไรมากมายกับแบดบอยของอีหวานกัน
“ค่า รับทราบค่ะ” ฉันบอกเขาด้วยน้ำเสียงร่าเริงตามประสาถึงแม้เรื่องที่กำลังคิดจะสร้างความรู้สึกบางอย่างในใจก็ตาม
“เย็นนี้อยากกินไรล่ะ” คุณพอร์ชถามทำเอาหูน้องผึ่งเลยค่ะพี่ชาย คำนี้ไม่เ
