หนึ่งอาทิตย์ต่อมา…
หนึ่งอาทิตย์แล้วที่ฟรานซิสเอาแต่ออกตามหานานาไปทั่ว แต่ก็ยังไร้วี่แววว่าจะเจอเธอ งานการไม่ยอมทำ บางวันก็เอาแต่เมาข้ามวันข้ามคืนแทบจะนอนกอดขวดเหล้า
"นานา~ หนูอยู่ไหน" น้ำเสียงคล้ายคนละเมอของเขาทำให้ฌอนถอนหายใจครั้งแล้วครั้งเล่า
"นายครับ ผมว่านายไปพักผ่อนก่อนดีกว่านะครับ"
"อย่ามายุ่งกับกู!" เขาสะบัดตัวออกจากการประคองของฌอน ทั้งที่ไม่สามารถยืนด้วยตัวเองได้ จนทำให้ตัวเองล้มลงไปกับพื้นด้วยสภาพที่ดูน่าสมเพชไม่น้อย
"นานา~ หนูอยู่ไหน กลับมาหาป๋าสิที่รัก ป๋าคิดถึงหนูเหลือเกิน…" ทั้งที่ตัวเองล้มลงกับพื้น แต่ก็ยังไม่คิดที่จะลุกขึ้นเลยแม้แต่น้อย ยังคงละเมอหาแต่เธอไม่หยุด
"เป็นไงบ้างวะไอ้ฌอน" มาร์คที่ตอนนี้เข้าออกคฤหาสน์ฟรานซิสเป็นว่าเล่นเอ่ยถามขึ้น
"เหมือนเดิมครับ ไม่ยอมออกไปจากห้องทำงาน ข้าวปลาก็ไม่กิน นอนกอดขวดอยู่แบบนี้แหละครับ" ฌอนเองก็ไม่รู้จะช่วยเจ้านายหนุ่มยังไง นอกจากอ
