นานานั่งกระวนกระวายใจตลอดทางที่ได้รับรู้ว่าฟรานซิสกำลังแย่ และให้ลูกน้องของเขารีบพาไปหาเขาให้เร็วที่สุด
"ถึงแล้วเหรอคะ?" เธอถามขึ้นอย่างสงสัยเมื่อรถยนต์ที่นั่งมาหยุดการเคลื่อนไหว ก่อนจะมองไปรอบๆ ก็เห็นว่าตรงหน้าเธอนั้นคือคฤหาสน์หลังใหญ่
"ครับ ถึงแล้ว"
นานารีบเปิดประตูเดินตามลูกน้องเข้ามาในคฤหาสน์หลังใหญ่หลังตรงหน้าทันที คฤหาสน์หลังนี้ใหญ่ไม่แพ้คฤหาสน์ของฟรานซิสเลยทีสักนิด
"คะ...คุณ!?" นี่มันคนที่เธอเจอที่คาสิโนของฟรานซิสวันนี้หนิ
"ดีใจที่จำกันได้ นั่งก่อนสิสาวน้อย" คามินยิ้มทักทายด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ไม่เปลี่ยน
"คุณเอาคุณป๋าไปไว้ไหนคะ" ด้วยความที่ยังไม่รู้เรื่องอะไร เธอก็รีบถามหาคนที่กำลังเป็นห่วงอยู่ตอนนี้ทันที
"ใจเย็นๆ เดี๋ยวก็ได้เจอ ว่าแต่ว่า..." คามินเดินเข้ามาประชิดตัวเธอเรื่อยๆ ก่อนจะยกมือหนาขึ้นลูบไล้ไปตามกรอบหน้าเธอเบาๆ
"เธอชื่ออะไรนะ"
"อย่ามาจับนะ!" นานารีบปัดมือหนาของคามิ
