ตอนที่ ๔๗
พระยอดชวนคมออกเดินทางอีกครั้ง โดยเตือนคมไม่ให้หวั่นไหวไปกับภาพที่เห็น บางทีสิ่งที่เห็นอาจจะเป็นเพียงการปรุงแต่งขึ้นจากสายตาของเราเอง หลอกลวงภาพเลือนแล้วส่งไปยังสมอง สั่งการว่าเป็นอย่างนั้นอย่างนี้
ทว่าพอลับร่างของทั้งสองไปไม่กี่ก้าว ฝั่งตรงกันข้ามกลับมีบางสิ่งบางอย่างเคลื่อนไหว ผีป่าประมาณสามตนปรากฏตัวขึ้น มันทั้งสองหันไปสนทนากันถึงมนุษย์สองคนที่อยู่ฝั่งตรงกันข้าม
“เหยื่อแห่งเรามาอีกคนหนึ่งแล้ว”
หนึ่งในสามบอกสหาย จึงชักชวนกันออกติดตามหนึ่งคนหนึ่งพระไปอย่างเงียบๆ หมายรอเวลาในการเข้าจู่โจมหลอกหลอนแล้วกัดกินเป็นเหยื่ออันโอชะ
แดดล่มลมตกไปมากแล้ว พระยอดพาคมแวะพักตรงริมลำห้วยสายหนึ่ง ท่านตั้งกลด โดยให้คมออกไปหาฟืนมาก่อกองไฟ และตักน้ำมาเตรียมท่าในการต้มน้ำไว้ดื่มกิน พอแสงแดดหมดไปจากโพ้นขอบฟ้า ความมืดโรยตัวลงมา กองไฟจึงให้แสงสว่างแทนที่ พระยอดเดินจงกลมบริเวณนั้น กำหนดรู้ลมหายใจเข้าอ
