ตอนที่ ๓๖
กลางป่าสุสาน สุธนย่อตัวลงนั่งบนเชิงตะกอนเก่า ดวงตาของเขาสั่นระริก หวั่นไหวต่อเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านพ้นไป มนตราแม้จะเริ่มแข็งกล้าจากการฝึกฝนอย่างหนัก กลับมีบ้างบางครั้งที่ยังหวั่นไหว เหมือนดั่งเปลวไฟบนเทียน โอนไหวไกวลู่ยามเมื่อลมต้องผ่าน
ความอหังการยามเมื่อได้สังหารลูกศิษย์ของหมอเมฆ เป็นการประกาศซึ่งความอยู่เหนือกว่าไอ้เฒ่าคนนั้น ส่งสมุนที่ปลุกเสกอย่างชำนาญ เป็นอสุรกายรูปร่างหน้าตาน่าเกลียดน่ากลัวไปต่อสู้ พวกมันมีพละกำลังมากมาย ฆ่าง่ายแต่ตายยาก ฟันร่างขาดเป็นสองท่อนแล้วก็กลับมาต่อได้ใหม่
หลายต่อหลายครั้งถูกพลังของอีกฝ่ายซัดใส่ ก็กลับมารวมกลุ่มกันได้ นั่นเป็นเพราะพลังด้านมืดของเขาที่ปลุกระดมให้พวกมันเหิมเกริมและดุร้ายน่ากลัว
ต่อสู้ฟาดฟันกับอีกฝ่าย ชนิดที่เรียกว่าน้ำน้อยย่อมแพ้ไฟ ไฟมากกว่า น้ำแค่นั้นก็กลับกลายเป็นเชื้อให้ลุกเหิมรุนแรงได้
ทว่ายังไม่ทันที่ไฟจะโหมไหม้หมดมอด กลับมีพ
