ฉายไฟไปๆ มาๆ ก็เห็นเหมือนเงาคนวูบๆ ทุ่งฟ้าหัวใจหล่นลงไป ยังตาตุ่ม รีบหันไปส่องไฟทันทีเพราะคิดว่าเจอผีเข้าให้แล้ว
แต่ โอ... ถ้าผีหล่อขนาดนี้ เธอจะยอมเป็นเมียผีเลย!
อิทธิยกมือขึ้นป้องแสงไฟ ทุ่งฟ้าจึงลดมือลง หล่อนจำเขาได้แล้ว คุณอิทรูปหล่อ กล้ามแน่นเป็นมัดๆ วันนี้เขาสวมเสื้อเชิ้ตสีขาว ปลดกระดุมด้านบนสองเม็ด ดูเหมือนจะมีเหงื่อซึมออกมาจากเสื้อ อาจเพราะเครื่องปรับอากาศถูกตัดอัตโนมัติไปนานแล้ว
ทุ่งฟ้ากลืนน้ำลายลงคอดังเอื๊อก ในขณะที่อิทธิเดินตรงเข้ามาหาเรื่อยๆ โอ... ยิ่งมองใกล้ๆ ยิ่งหล่อ นี่ถ้าเขายังไม่มีเมีย หล่อนคงส่ายนมยั่วไปแล้ว
“คะ คุณอิท” ทุ่งฟ้ากลืนน้ำลายอีกอึก กลีบดอกไม้กลางกายสั่นระริก “ยังไม่กลับอีกเหรอคะ”
อิทธิหัวเราะหึในคอ นัยน์ตาคมมองกระดุมเสื้อเชิ้ตของสาวเจ้าที่เม็ดกระดุมแทบจะหลุดออกมาได้ทุกขณะ หล่อนหายใจแรงจนเกือบหอบ ใบหน้าแดงจัด เหงื่อซึมตามไรผม
เห็นแค่นี้ก็รู้ว่าเขาไม่ได้ร
