ซ่อนชู้ Chapter 2 สาวใช้วัยละอ่อน
1202 คำ
นวลลออหัวใจเต้นกระเส่า ชอบให้เขาพูดชมร่างกายสดสวยของเธอ หญิงสาวรู้ตัวว่าตัวเองสวย เข้าขั้นอันดับต้นๆ ของนางเอกเอวีญี่ปุ่นเลยละ อิทธิเย้าอยู่ทุกวันว่าราวกับได้นางเอกเอวีเบอร์หนึ่งมาเป็นเมีย ทั้งที่ก่อนหน้านี้หล่อนเป็นนางเอกละครหลังข่าวต่างหาก ไม่ใช่นางเอกเอวีเสียหน่อย
“เดี๋ยวพี่จะเลียให้” เขาอุ้มร่างงามขึ้นวางบนเคาร์เตอร์ครัว ก่อนหยิบกรรไกรขึ้นมาบรรจงตัดตรงกลางเป้ากางเกงสาว นวลลออใจเต้นแรงด้วยความตื่นเต้น ทั้งกลัวเขาพลาดตัดโดนเนื้อ ทั้งเร้าอารมณ์จนแค่เขาเอานิ้วเขี่ยความเปียกลื่นกลางร่าง เธอก็แหงนหน้าคราง
“อาส์”
ดวงตาคมจ้องมองรูโหว่จากการใช้กรรไกรตัด เห็นกางเกงในเนื้อบางสีขาวด้านใน บดบังดอกไม้งามสีชมพูหวาน นิ้วแข็งกระด้างแหวกทางกางเกงในออกไปด้านข้าง เขาจ้องมองกุหลาบงามเยิ้มอยู่ครู่หนึ่ง จึงวางกรรไกรลง
แล้วอ้าปากงับเกสรดอกไม้อย่างเมามัน!!!
“อ๊า!” นวลลออร้องเสียงหลง สองมือขยุ้มผมผัวรัก สองขาอ้าออกด้วยความหฤหรรษ์ โอ! ผัวของเธอเบิร์นเก่งอย่าบอกใคร โดนเขาเลียทีไร เธอแทบถึงสวรรค์ในบัดดล!
“อ๊า อ๊า อ๊า! พี่อิท! พี่อิท!”
แผล่บๆๆๆ
“อาส์ อาส์! แรงอีก แรงอีก พี่ขาาา วนลิ้นหน่อยค่ะ”
แผล่บบบบ!
อิทธิวนลิ้นราวใบพัดเฮลิคอปเตอร์ แรงเร็วจนนวลลออแดดิ้น!
“กรี๊ดด ผัวขาาาา!!!”
พรวด!
น้ำสวาทพุ่งพรวดสวนออกมาจนอิทธิต้องถอยหน้าหลบ แต่ไม่วายแหย่นิ้วสวนน้ำ สอดเข้าสอดออกจนนวลลออกระตุกร่างไม่หยุด
“อา อา อาส์!”
หญิงสาวอ่อนระทวยลงสู่อ้อมแขนแข็งแกร่งของเขา ก่อนจะถูกพลิกตัวหันหลัง จับมืองามให้เกาะเคาน์เตอร์ไว้ ชายหนุ่มโก่งก้นงอนๆ ขาวผ่องมาหากลางร่างแข็งๆ ของตน เขากดแก่นกายตัวเองเข้าไปโดยไม่รีรอ แล้วกระแทกไม่ยั้งแรง!
“โอออ! ผัวขาาาา”
“ซี๊ดดด ฟิตจริงโว้ยยยย”
ตั้บตั้บตั้บตั้บ!
เสียงครางกระเส่าดังออกมาจากห้องครัวสุดเร่าร้อน ประสานเสียงเนื้อกระทบเนื้อชวนสยิว ทว่า ใครจะรู้ว่าพวกเขาไม่ได้อยู่กันเพียงลำพัง... ที่นอกหน้าต่างห้องครัวนั้น มีเด็กสาวสวมเสื้อคอกระเช้ากับผ้าซิ่นสีดำกำลังแอบดูบทรักเร่าร้อนของพวกเขาอยู่
เธอเป็นลูกสาวคนใช้ข้างบ้าน แอบปีนกำแพงเข้ามาด้วยความอยากรู้อยากเห็น และได้เห็นจนสาสมใจ... ดวงตากลมโตมองฉากสยิวตาแทบไม่กะพริบ มือน้อยๆ ก็ลูบขาอ่อนตัวเองไปด้วย
ตั้บตั้บตั้บตั้บ!!!
“กรี๊ดดด กระแทกแรงๆ เลยพี่!!! แรงอีก!”
เพี๊ยะ! อิทธิตีก้นภรรยา ก่อนจับเอวบาง แล้วกระแทกเข้ามาไม่ยั้งด้วยความเร็วจนตามองตามแทบไม่ทัน
“โอ้วววว ซี๊ดดดด มันส์จริงโว้ยยย”
“กรี๊ดดด จะเสร็จแล้ว จะเสร็จแล้ววว กรี๊ดดด”
ตั้บ!!! ครึ่ก...
“อา!”
“โอ!”
สองหนุ่มสาวครางสนั่น ท่ามกลางเสียงเคาน์เตอร์ลั่นราวกับจะพังลงมา ก่อนที่อิทธิจะก้มลงจูบปากภรรยาด้วยความพิศวาสล้ำ แล้วลาก ร่างงามลงไปเด้ากันต่อที่พื้นครัว ก่อนเคาน์เตอร์จะพังลงมาจริงๆ...
“อ้าย อ้าย... นังอ้าย!”
“จ๋า แม่”
ร่างเล็กบอบบางของสาวน้อยวัยละอ่อนถือตะกร้าผ้าวิ่งมาหามารดาอย่างเร่งรีบ ดวงใจ มารดาของเธอเป็นสาวใช้ในบ้านคุณผู้ชายวิฑูรย์มาตั้งแต่เดือนอ้ายยังไม่ลืมตาดูโลก ส่วนพ่อของเธอเป็นพ่อค้าขายหมูในตลาด แต่พ่อมีเมียอยู่แล้ว เลยไม่ยอมรับว่าเขาทำให้แม่ท้อง
‘พ่อแกบอกว่าแค่สนุกๆ ไม่คิดว่าจะท้อง แล้วแกเองก็อาจจะไม่ใช่ลูกเขาก็ได้ เฮอะ แกทั้งขาว ทั้งตาตี่ไม่มีเหล่าเต๊ง หน้าก็เหมือนมันอย่างกับโขก ยังกล้าปากหมา ไอ้ฉิบหาย’
แม่มักบ่นเสมอเมื่อเหล้าเข้าปาก เดือนอ้ายเองฟังจนจำได้ทุกตัวอักษร นี่ถ้าได้ร่ำเรียนเขียนอ่านก็อาจเขียนไว้เตือนใจตัวเองที่หัวนอนเรื่องที่พ่อไม่ยอมรับ แต่น่าเสียดายที่แม่ไม่ส่งเดือนอ้ายเรียนหนังสือ แม่บอกว่ามันเปลืองเงิน
“วางตะกร้าผ้าลงก่อน”
ดวงใจสั่งลูกสาว และเดือนอ้ายทำตามอย่างว่าง่าย ข้อดีของการมีลูกโดยไม่ได้ตั้งใจก็คงเอาไว้รองมือรองเท้าหล่อน แม้วิฑูรย์จะออกปากเตือนว่าการไม่ส่งลูกเรียนหนังสือมันผิดกฎหมาย แต่ดวงใจก็ไม่สน หล่อนเลี้ยงเดือนอ้ายมาตั้งแต่ตีนเท่าฝาหอย จนตอนนี้หอยเท่าฝ่าตีนแล้ว หล่อนมีสิทธิ์จะสอยเดือนอ้ายไว้ใช้งานอย่างไรก็ได้ ในฐานะแม่!
“เอ้านี่ ขนมสองถุงนี้เอาไปให้คุณนวลกับคุณตุ๊กตา ที่อยู่บ้านข้างๆ บอกไปว่าคุณผู้ชายซื้อมาฝากจากหัวหิน พอดีท่านไปเชียงใหม่ต่อเลยไม่มีเวลาเอาไปให้ อ้อ มีของแกด้วยนะ ฉันเอาวางไว้ในห้อง กลับมาค่อยไปกินแล้วกัน ผ้านี่เดี๋ยวฉันซักต่อเอง”
แม้จะสอยลูกไว้ใช้ แต่มองใบหน้าละอ่อนซื่อใสของเดือนอ้ายแล้วก็อดเวทนามันไม่ได้ที่มีแม่จนๆ ไร้ประสิทธิภาพในการดูแลใครแบบหล่อน ดวงใจจึงยกตะกร้าผ้าขึ้นไปซักเอง ปล่อยให้ลูกสาวเดินไปบ้านข้างๆ ทั้งสองหลังเพียงลำพัง
เดือนอ้ายก้มมองถุงขนมราคาแพงในมือ พอเงยหน้าขึ้นมา แม่ก็กระเตงตะกร้าผ้าไปทางหลังบ้านแล้ว เด็กสาวจึงวิ่งตื๋อออกมาจากบ้านหลังโตของวิฑูรย์ที่ไม่ค่อยอยู่บ้านสักเท่าไร ไปกดกริ่งหน้าบ้านตุ๊กตาก่อนเป็นอันดับแรก
ตุ๊กตาเป็นเพื่อนสมัยเด็กของวิฑูรย์ ปีนี้อายุย่างห้าสิบปีแล้ว เป็นคนแก่ใจดีที่เอ็นดูแกมสงสารเดือนอ้ายเสมอ ตุ๊กตาเปิดประตูรับเดือนอ้ายด้วยตัวเอง ถามไถ่ทุกข์สุขและขอบคุณเด็กสาวก่อนรับขนมไป
“อีกถุงของบ้านหนูนวลหรือจ๊ะ” นางถามอย่างใจดี “ป้าเห็นหนูนวลขับรถออกไปเมื่อกี้แน่ะ เย็นๆ ค่อยแวะไปก็ได้นะ กว่าหนูนวลจะกลับ ขนมไม่บูดไม่เสียหรอก”
“เหรอจ๊ะ” เดือนอ้ายก้มมองขนม หน้าเสีย “ถ้าขนมไม่ถึงมือคุณนวล แม่ดุหนูแน่เลย”
ตุ๊กตายังไม่ทันพูดอะไรอีกก็เห็นรถยนต์สีดำขับผ่านไปจอดหน้าบ้านนวลลออ ก่อนที่อิทธิจะเปิดประตูรั้วด้วยรีโมท แล้วขับรถผ่านรั้วบ้านเข้าไปอย่างนุ่มนวล
“คุณอิทกลับมาพอดี ไปกดกริ่งสิจ๊ะไป แค่ขนมถึงมือคนบ้านนั้น ดวงใจก็ไม่ว่าอะไรแล้วละ”
ตุ๊กตาผลักหลังเด็กสาวโดยไม่ทันเห็นว่าแก้มอ่อนเยาว์กำลังแดงเป็นปื้นด้วยความเขินสะท้าน หญิงวัยกลางคนหันเดินเข้าบ้านไป ในขณะที่เดือนอ้ายหันรีหันขวาง ก่อนจะสูดหายใจลึกๆ แล้ววิ่งผ่านบ้านวิฑูรย์ไปยังบ้านหลังสีขาวที่รั้วบ้านก็เป็นสีขาวเช่นกัน ราวกับแดนสวรรค์
- ผู้เขียน
