chapter 2
904 คำ
@สองวันต่อมา........
ฉันเหวี่ยงทุกอย่างที่ขวางหน้าจนพนักงานในบริษัทเข้าหน้าฉันไม่ติดสักคน ถามว่าฉันโมโหเรื่องอะไรนะเหรอ เหอะ! ก็ไอ้เด็กบ้านั้นไงกล้าดียังไงมาปฏิเสธฉัน
"โอ๊ยยย หงุดหงิด"
ฉันไม่เป็นอันทำอะไรทั้งนั้นตอนนี้งานถ่ายแบบก็ยังไม่คืบหน้าเพราะฉันไม่พึงพอใจในตัวนายแบบ ฉันอยากได้ไอ้เด็กกัปตันอ่ะ ทำไมถึงเล่นตัวก็ไม่รู้ เหอะ
"บิวตี้แกเป็นอะไรนักหนา พนักงานแกเข้าหน้าแกไม่ติดสักคนแล้วเนี้ย"
ยัยพะแพงเปิดประตูเข้ามาแล้วบ่นฉันทันที มาพร้อมยัยเพื่อนฉันอีกสามคน ฉันมองหน้ายัยพวกนั้นอย่างเซ็งๆก่อนจะนั่งลงตรงโซฟาเพื่อระงับอารมณ์
"หงุดหงิด อารมณ์ไม่ดี"
"เดี๋ยวไม่สวยน้าเจ๊บิวตี้ ไม่เอานะไม่ทำหน้าบึ้ง"
อิงฟ้าเดินมาลูบแขนฉันเบาๆ ฉันถอนหายใจออกมาอย่างเซ็งๆ
"แกหงุดหงิดเรื่องอะไรเจ๊บิว ไหนเล่ามาสิจะได้ช่วยกันแก้ปัญหา"
ยัยโบวี่เอ่อถามพร้อมกับยั่งกอดอกมองหน้าฉันอย่างต้องการคำตอบ
"จะเรื่องอะไรซะอีกหละ เรื่องนายแบบนะสิ"
"ก็เจ๊มาร์ชเขาส่งเด็กมาจนหมดโมเดลลิ่งแล้วนะยะ ไม่มีถูกใจบ้างเหรอไง"
พลอยใสเอ่ยถามเสียงเรียบยัยพะแพงรีบต่อประโยคทันที
"ก็เด็กที่อิเจ๊บิวอยากได้ไม่ใช่เด็กในโมเจ๊มาร์ชนะสิยะ!! พ่อหนุ่มหล่อลูกพี่ลูกน้องอิเจ๊มาร์ชที่ชื่อกัปตันอ่ะอิเจ๊บิวมันอยากได้"
"อ่าวแล้วทำไมไม่บอกเขาหละ"
ยัยพลอยใสยังมีคำถามอีกแต่ฉันไม่มีอารมณ์จะอธิบายฉันโกรธ โกรธที่ถูกไอ้เด็กนั้นปฏิเสธ
"บอกแล้วกัปตันปฏิเสธนะสิ "
"ตายแล้ว ใครมันกล้าปฏิเสธเจ๊บิวตี้แห่ง Beauty in เนี้ย ฮ่าๆๆๆ "
"มิน่าหละมาหัวเสียแบบนี้เจ๊บิวผู้อยากได้อะไรก็ต้องได้ แต่ถูกปฏิเสธฉันไม่แปลกใจละว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้"
ฉันเบ้ปากใส่พวกหล่อนก่อนจะสะบัดหน้าใส่ ชิแทนที่จะมาช่วยกลับมาซ้ำเติมซะงั้นยัยเพื่อนบ้า
"ไม่ช่วยก็กลับไปเลยนะ ฉันกำลังอารมณ์ไม่ดี”
"โอ๋ๆไม่เอานะเจ๊บิว แล้วเด็กกัปตันอะไรนั้นไม่ยอมท่าเดียวเลยเหรอ"
ฉันมองหน้าพวกมันก่อนจะเอ่ยออกไป
"ไอ้เด็กนั้นมันบอกว่าถ้าฉันยอมไปเดตกับมัน มันจะยอมมาถ่ายแบบให้ฉัน"
"อร๊ายยย เด็กมันร้ายยยย แล้วทำไมไม่ไปยะ!!! แค่ทานข้าวมื้อเดียวเอง ชิวๆ"
ยัยอิงฟ้าพูดเหมือนเฉยๆไม่ต้องซีเรียสอะไร ฉันหันไปมองนามบัตรของอิเด็กนั้นที่วางอยู่ตรงโต๊ะก่อนจะถอนหายใจออกมาเบาๆ
"นี่ฉันต้องไปกับอิเด็กนั้นจริงๆใช่ป่ะ"
"อือ/อืม/ใช่!/อ่าหะ"
@ผับ
"ว่าไงครับสุดหล่อทำไมวันนี้มาได้วะ”
ผมเดินมาถึงที่ผับชั้นvip เพื่อนผมเป็นเจ้าของที่นี่แหละ ผมมาก็นั่งโซนประจำแต่ไม่ค่อยได้มาหรอกตั้งแต่เรียนจบต้องทำงาน
"อยากมาดื่มกับมึงไง"
"เหรอ"
มันถามผมอย่างไม่เชื่อก่อนจะนั่งลงตรงข้ามผมมันใช้ลูกน้องของมันไปหยิบอะไรสักอย่างมาให้แต่ผมไม่ได้สนใจ
"กูเจอคนที่มึงให้ตามหาแล้วนะ อ่ะนี่เอกสารประวัติส่วนตัว สวยใช้ได้แถมรวยมาก ขื่อบิวตี้ เจ้าของแบรนด์ Beauty in แบรนด์ระดับโลกแหนะ โพรไฟล์ดีมาก แต่เสียอย่างหนึ่ง"
"อะไร"
ผมเอ่ยถามมันด้วยความอยากรู้ ฟังไม่ผิดคือเจ๊บิวคนที่ผมเจอเมื่อสองวันก่อน คือเราเคยเจอกันก่อนหน้านั้นครั้งหนึ่ง เราเจอกันในผับร้านเพื่อนผมเนี้ยแหละ วันนั้นประมาณสี่ทุ่มเธอเมามากเราเดินสวนกันหน้าห้องน้ำชั้น vip ตอนนั้นเธอเมาแล้วล้มมาใส่ผม บอกเลยว่าเจอกันครั้งแรกสเปคมากอ่ะ ยิ่งอายุมากยิ่งชอบ ผมชอบผู้หญิงอายุมากกว่าไง แต่แปลกตรงที่ผู้หญิงคนนี้หวงเนื้อหวงตัวมากมันทำให้ผมอยากได้เธอมากขึ้น วันนั้นผมยืนดูเธอเกินเซไปมาตลกก็ตลก เป็นห่วงก็เป็นห่วง กว่าจะเดินไปถึงเพื่อนเธอก็เสียเวลาไปเกือบสิบนาที ผมอยากรู้จักเธอให้มากขึ้นด้วยความสนใจเพื่อนผมเลยไปหาข้อมูลมาให้ แต่สองวันก่อนมันอาจจะเป็นเรื่องบังเอิญหรือพรหมลิขิตที่ทำให้เรามาเจอกันในวันนั้นและดูเธอจะสนใจผมอยากจะให้ไปเป็นนายแบบให้ ผมรู้ว่าตัวเองหล่อหล่อมากด้วย ฮ่าๆๆๆ แต่ผมไม่นิยมถ่ายแบบครับมันไม่ใช่ทางผมเลยให้นามบัตรเธอ คนแบบนั้นชอบเอาชนะแน่นอนยังไงก็ต้องโทรมาหาผม หึ!!!
"ตกลงว่าเสียอะไร"
"เจ๊แกถือคติมีทองท่วมหัวไม่ต้องมีผัวก็ได้หวะ ฮ่าๆๆๆ ท่าทางเกิดมาไม่เคยมีแฟนด้วยเห็นคนว่ามางั้น สงสัยจะรักษาพรหมจรรย์ไปตลอดชีวิตหละมั่ง"
ผมยกยิ้มมุมปากก่อนจะมองภาพถ่ายในมือ
"กูจะเป็นคนเจาะไข่แดงเจ๊เอง หึหึ"
- ผู้เขียน
