chapter 2

904 คำ
@สองวันต่อมา........ ฉันเหวี่ยงทุกอย่างที่ขวางหน้าจนพนักงานในบริษัทเข้าหน้าฉันไม่ติดสักคน ถามว่าฉันโมโหเรื่องอะไรนะเหรอ เหอะ! ก็ไอ้เด็กบ้านั้นไงกล้าดียังไงมาปฏิเสธฉัน "โอ๊ยยย หงุดหงิด" ฉันไม่เป็นอันทำอะไรทั้งนั้นตอนนี้งานถ่ายแบบก็ยังไม่คืบหน้าเพราะฉันไม่พึงพอใจในตัวนายแบบ ฉันอยากได้ไอ้เด็กกัปตันอ่ะ ทำไมถึงเล่นตัวก็ไม่รู้ เหอะ "บิวตี้แกเป็นอะไรนักหนา พนักงานแกเข้าหน้าแกไม่ติดสักคนแล้วเนี้ย" ยัยพะแพงเปิดประตูเข้ามาแล้วบ่นฉันทันที มาพร้อมยัยเพื่อนฉันอีกสามคน ฉันมองหน้ายัยพวกนั้นอย่างเซ็งๆก่อนจะนั่งลงตรงโซฟาเพื่อระงับอารมณ์ "หงุดหงิด อารมณ์ไม่ดี" "เดี๋ยวไม่สวยน้าเจ๊บิวตี้ ไม่เอานะไม่ทำหน้าบึ้ง" อิงฟ้าเดินมาลูบแขนฉันเบาๆ ฉันถอนหายใจออกมาอย่างเซ็งๆ "แกหงุดหงิดเรื่องอะไรเจ๊บิว ไหนเล่ามาสิจะได้ช่วยกันแก้ปัญหา" ยัยโบวี่เอ่อถามพร้อมกับยั่งกอดอกมองหน้าฉันอย่างต้องการคำตอบ "จะเรื่องอะไรซะอีกหละ เรื่องนายแบบนะสิ" "ก็เจ๊มาร์ชเขาส่งเด็กมาจนหมดโมเดลลิ่งแล้วนะยะ ไม่มีถูกใจบ้างเหรอไง" พลอยใสเอ่ยถามเสียงเรียบยัยพะแพงรีบต่อประโยคทันที "ก็เด็กที่อิเจ๊บิวอยากได้ไม่ใช่เด็กในโมเจ๊มาร์ชนะสิยะ!! พ่อหนุ่มหล่อลูกพี่ลูกน้องอิเจ๊มาร์ชที่ชื่อกัปตันอ่ะอิเจ๊บิวมันอยากได้" "อ่าวแล้วทำไมไม่บอกเขาหละ" ยัยพลอยใสยังมีคำถามอีกแต่ฉันไม่มีอารมณ์จะอธิบายฉันโกรธ โกรธที่ถูกไอ้เด็กนั้นปฏิเสธ "บอกแล้วกัปตันปฏิเสธนะสิ " "ตายแล้ว ใครมันกล้าปฏิเสธเจ๊บิวตี้แห่ง Beauty in เนี้ย ฮ่าๆๆๆ " "มิน่าหละมาหัวเสียแบบนี้เจ๊บิวผู้อยากได้อะไรก็ต้องได้ แต่ถูกปฏิเสธฉันไม่แปลกใจละว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้" ฉันเบ้ปากใส่พวกหล่อนก่อนจะสะบัดหน้าใส่ ชิแทนที่จะมาช่วยกลับมาซ้ำเติมซะงั้นยัยเพื่อนบ้า "ไม่ช่วยก็กลับไปเลยนะ ฉันกำลังอารมณ์ไม่ดี” "โอ๋ๆไม่เอานะเจ๊บิว แล้วเด็กกัปตันอะไรนั้นไม่ยอมท่าเดียวเลยเหรอ" ฉันมองหน้าพวกมันก่อนจะเอ่ยออกไป "ไอ้เด็กนั้นมันบอกว่าถ้าฉันยอมไปเดตกับมัน มันจะยอมมาถ่ายแบบให้ฉัน" "อร๊ายยย เด็กมันร้ายยยย แล้วทำไมไม่ไปยะ!!! แค่ทานข้าวมื้อเดียวเอง ชิวๆ" ยัยอิงฟ้าพูดเหมือนเฉยๆไม่ต้องซีเรียสอะไร ฉันหันไปมองนามบัตรของอิเด็กนั้นที่วางอยู่ตรงโต๊ะก่อนจะถอนหายใจออกมาเบาๆ "นี่ฉันต้องไปกับอิเด็กนั้นจริงๆใช่ป่ะ" "อือ/อืม/ใช่!/อ่าหะ" @ผับ "ว่าไงครับสุดหล่อทำไมวันนี้มาได้วะ” ผมเดินมาถึงที่ผับชั้นvip เพื่อนผมเป็นเจ้าของที่นี่แหละ ผมมาก็นั่งโซนประจำแต่ไม่ค่อยได้มาหรอกตั้งแต่เรียนจบต้องทำงาน "อยากมาดื่มกับมึงไง" "เหรอ" มันถามผมอย่างไม่เชื่อก่อนจะนั่งลงตรงข้ามผมมันใช้ลูกน้องของมันไปหยิบอะไรสักอย่างมาให้แต่ผมไม่ได้สนใจ "กูเจอคนที่มึงให้ตามหาแล้วนะ อ่ะนี่เอกสารประวัติส่วนตัว สวยใช้ได้แถมรวยมาก ขื่อบิวตี้ เจ้าของแบรนด์ Beauty in แบรนด์ระดับโลกแหนะ โพรไฟล์ดีมาก แต่เสียอย่างหนึ่ง" "อะไร" ผมเอ่ยถามมันด้วยความอยากรู้ ฟังไม่ผิดคือเจ๊บิวคนที่ผมเจอเมื่อสองวันก่อน คือเราเคยเจอกันก่อนหน้านั้นครั้งหนึ่ง เราเจอกันในผับร้านเพื่อนผมเนี้ยแหละ วันนั้นประมาณสี่ทุ่มเธอเมามากเราเดินสวนกันหน้าห้องน้ำชั้น vip ตอนนั้นเธอเมาแล้วล้มมาใส่ผม บอกเลยว่าเจอกันครั้งแรกสเปคมากอ่ะ ยิ่งอายุมากยิ่งชอบ ผมชอบผู้หญิงอายุมากกว่าไง แต่แปลกตรงที่ผู้หญิงคนนี้หวงเนื้อหวงตัวมากมันทำให้ผมอยากได้เธอมากขึ้น วันนั้นผมยืนดูเธอเกินเซไปมาตลกก็ตลก เป็นห่วงก็เป็นห่วง กว่าจะเดินไปถึงเพื่อนเธอก็เสียเวลาไปเกือบสิบนาที ผมอยากรู้จักเธอให้มากขึ้นด้วยความสนใจเพื่อนผมเลยไปหาข้อมูลมาให้ แต่สองวันก่อนมันอาจจะเป็นเรื่องบังเอิญหรือพรหมลิขิตที่ทำให้เรามาเจอกันในวันนั้นและดูเธอจะสนใจผมอยากจะให้ไปเป็นนายแบบให้ ผมรู้ว่าตัวเองหล่อหล่อมากด้วย ฮ่าๆๆๆ แต่ผมไม่นิยมถ่ายแบบครับมันไม่ใช่ทางผมเลยให้นามบัตรเธอ คนแบบนั้นชอบเอาชนะแน่นอนยังไงก็ต้องโทรมาหาผม หึ!!! "ตกลงว่าเสียอะไร" "เจ๊แกถือคติมีทองท่วมหัวไม่ต้องมีผัวก็ได้หวะ ฮ่าๆๆๆ ท่าทางเกิดมาไม่เคยมีแฟนด้วยเห็นคนว่ามางั้น สงสัยจะรักษาพรหมจรรย์ไปตลอดชีวิตหละมั่ง" ผมยกยิ้มมุมปากก่อนจะมองภาพถ่ายในมือ "กูจะเป็นคนเจาะไข่แดงเจ๊เอง หึหึ"
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม