“แม่กิ๊บขา”
“ขา”
“หนูอยากกินแลต” นั่นไง พักท้องไปแค่ครึ่งชั่วโมงก็เริ่มอยากกินอีกแล้ว เรื่องหิวไว้ใจยัยพร้อม
“เดี๋ยวแม่ให้พ่อซื้อมานะ” แล้วมีเหรอแม่กิ๊บจะปฏิเสธลูกสาวที่น่ารัก
“โทรเลยค่า โทร ๆ หนูพูดเอง”
“ค่า” แม่ตั้งใจแค่พิมพ์บอก แต่ลูกสาวอยากคุยกับพ่อ แล้วไม่โทรก็ไม่ได้นะ ทำเป็น กดเองเป็น กดดูว่าอันไหนหน้าพ่อแล้วก็กดโทร เด็กสมัยนี้คือเก่งมาก
(ครับ) รอสายไม่นานเฮียฌอห์ณก็กดรับสาย
“พ่อชองขา” บางคำก็พูดยังไม่ชัดโดยเฉพาะชื่อพ่อ แต่บางครั้งบางคำก็ชัด และตอนนี้โทรศัพท์น่ะไปอยู่ในมือตั้งแต่เห็นว่าแม่กิ๊บกดโทรแล้ว อ้อ ต้องวีดีโอเห็นหน้าด้วยนะ ไม่งั้นไม่พอใจ หาว่าหน้าพ่อหาย
(ขาคนสวยของพ่อ) รอยยิ้มอ่อนโยนของเฮียฌอห์ณส่งมาที่หน้าจอ เวลาคุยกับลูกเขาอ่อนโยนเสมอ
“หนูอยากหาพ่อ หนูคิดถึงพ่อ” เดี๋ยวยัยพร้อม ที่คุยกันไม่ใช่แบบนี้นะ ทำเสียงสั่นจะร้องไห้ด้วย แบบนี้หมายความว่าไง ไม่เหมือนที่คุยกันไว
