“เธอจะให้เราไปบ้านเธอหรือว่าเธอจะมาบ้านเราดี” เฟิร์สถามระหว่างเดินออกจากหน้าวิทยาลัยตอนห้าโมงยี่สิบนาที
“ทำไมฉันต้องไปแล้วทำไมนายต้องมา”
“อ้าว ก็ทำงานกลุ่มก็ต้องไปบ้านกันไม่ใช่เหรอ”
“ไม่จำเป็นไหม แบ่งงานกันทำก็จบ ว่าแต่นายรู้จักเพื่อนอีกคนที่หยุดวันนี้ไหม”
“ก็รู้จัก ในกลุ่มไลน์ก็มีเธอไม่เห็นเหรอ”
“ฉันไม่รู้ว่าใครเป็นใคร”
“งั้นเดี๋ยวเราดึงเข้ากลุ่มย่อยที่มีเราสามคนเอง”
“ดึงทำไม”
“อ้าว ทำงานกลุ่มไม่สร้างกลุ่มจะคุยกันรู้เรื่องได้ไง”
“อ่อ จริงด้วย”
“งั้นเดี๋ยวเราสร้างกลุ่มแล้วดึงเธอเลยนะ”
“อือ” คิดถึงลูกจัง แม่กลับช้าป่านนี้ร้องงอแงอีกแล้วแน่เลย
“แล้วนี่เธอกลับยังไง เราไปส่งไหม จะได้แวะกินข้าวเย็นกันด้วย”
“ไม่ต้อง เดี๋ยวพ่อของลูกกับลูกสาวมารับ” โกหกไปหนึ่งทีเพื่อบอกให้เฟิร์สรู้ว่าเธอน่ะไม่โสด
“แหม รีบบอกเลยนะว่ามีครอบครัวแล้ว กลัวว่าเราจะจีบเธอเหรอ เรารู้ว่าเธอน่ะมีผัวมีลูกแล้ว”
