“ เหตุใดลูกพ่อจึงรู้เรื่องต่าง ๆ มากนัก แล้วการนวดนี่เจ้าไปรู้มาจากที่ใด ดูเชี่ยวชาญเหลือเกิน ดูสิ พ่อมีแรงขึ้นมาเลยทีเดียว ไหนจะเรื่องการปรุงอาหารอีกเล่า ปกติแล้วเจ้าไม่ชอบทำอาหารไม่ใช่รึ มีเวลาก็เห็นขลุกอยู่แต่การเข้าวัดและสวดมนต์ ” ท่านหญิงส่งยิ้มให้บิดา
“ คนเราก็เปลี่ยนกันได้นี่เพคะ ” ท่านอ๋องยิ้มอย่างเป็นสุขก่อนจะหันหน้ามาทางองครักษ์หนุ่ม
“ ข้าทราบว่าเจ้าเสี่ยงชีวิตไปตามหานักพรตเทวดามาเพื่อช่วยในการรักษาลูกสาวข้า ข้าขอบคุณเจ้าเหลือเกิน อาเหว่ย ”
“ มิเป็นไร มิได้พะย่ะค่ะ สถานที่ที่ท่านนักพรตอยู่นั้นหาได้มีอันตรายใด ๆ ไม่ และเป็นหน้าที่ของกระหม่อมอยู่แล้วที่จะจงรักภักดี รับใช้ท่านอ๋องและครอบครัว ”
“ ถึงอย่างนั้นข้าก็นับถือน้ำใจเจ้ายิ่งนัก ที่ไปโดยไม่รู้อะไรเลย ไม่กลัวตาย ”
“ เพื่อท่านหญิงแล้ว แม้ชีวิตกระหม่อมก็ให้ได้ ” ท่านอ๋องยิ้ม รู
