สุดท้ายเป็นชายหนุ่มที่เอ่ยขึ้น
“ ข้าขอโทษ ”
“ เรื่องอะไร ”
“ ก็เรื่องที่ข้าพูดจาดูแคลนแม่นางหลายอย่าง และขอโทษที่ข้าทำเจ้าเลือดออก ”
“ ฮึ ไม่ต้องขอโทษขอโพยข้าหรอก นางโลมอย่างข้ามันไม่มีเกียรติพอที่จะได้รับคำขอโทษจากใคร ไม่ต้องมาสนใจข้า ส่วนแผลนั่นก็เล็กนิดเดียว ไกลหัวใจจะตาย ” นางประชด นั่นยิ่งทำให้เขารู้สึกผิด
“ ข้าก็แค่.. เอ่อ ตกใจ แล้วข้าก็ทำอะไรไม่ถูก ”
“ ท่านก็แค่หาเหตุผลมารองรับแทนที่จะยอมรับผิดว่าตัวเองกำลังจะสมสู่กับคนอื่นที่ไม่ใช่ท่านหญิง การโยนความผิดให้หญิงชั้นต่ำรับผิดแทนตัวเองมันง่ายกว่าที่จะยอมรับว่าตัวเองก็เ****นจะตาย ถูกไหมล่ะ ”
คำพูดตรง ๆ ของนางแม้จะทำให้เขาเกิดอารมณ์คุกรุ่นในใจ แต่เขาก็พยายามนิ่งเงียบแล้วใคร่ครวญ ส่วนหนึ่งก็เป็นเช่นนั้น
“ อืม ข้ายอมรับ ” เขาพูดออกมาในท้ายที่สุด นั่นทำให้นางหัว
