แต่เพราะการทำเช่นนั้น ทำให้ขีดจำกัดที่คนอื่นจะสนใจมีเพิ่มขึ้น
เมื่อการ์ดของเขาใส่แต่สูทสีดำ...และการที่มีคนกลุ่มหนึ่งใส่สูทเนี๊ยบสีดำสนิทยืนล้อมกรอบ โดยมีเธอกับแม็กซิมัสอยู่ตรงกลาง นั่นทำให้สายตาทุกคู่ในบริเวณนี้พุ่งเป้ามาที่เธอเป็นจุดเดียว
“คุณทำตัวให้ไม่เป็นจุดเด่นเป็นไหมคะ?”
หญิงสาวเอ่ยถาม ไม่ต้องการหาเรื่อง แต่อยากรู้ว่าแม็กซิมัส ทำตัวเหมือนคนธรรมดาเป็นไหม
ชายหนุ่มยิ้มมุมปาก “ผมก็เหมือนคนธรรมดาทั่วๆ ไปนะ” พร้อมกับแย้งคำพูดของทิชา
“คนธรรมดาที่ไหนมีการ์ดเดินตามเป็น10คนกันคะ” เสียงทิชาสูงกว่าปกติ
“ไม่ถึงสักหน่อย แค่7คนเอง” แม็กซิมัสเถียง เมื่อจำนวนคนที่ทิชากล่าวอ้างมันมากเกินไป
“ค่า 7คน ทีหลังหากจะมาหาฉัน มาคนเดียวนะคะ ฉันไม่อยากเป็นเป้าสายตาใคร” หญิงสาวกล่าวเสียงขุ่น แต่เมื่อเห็นรอยยิ้มแปลกๆ ของแม็กซิมัส เธอจึงเพิ่งรู้ว่าตนเองพลาด เธอดันเอ่ยปากอนุญาตเขาเสียแบบนั้นเอง นับจากนี้ไปเข
