“ช่างเถอะ!” ทิชาโบกมือ ป่วยการล้วงความลับจากคนของเขา เพราะเธอจะไม่มีวันได้ความจริง
คาร์ลค้อมตัวลง และเดินถอยหลังไป ก่อนจะรีบสั่งงานการ์ดคนอื่น ระหว่างที่ตนเองไปจัดอาหารมาให้ทิชา และเผื่อถึงเจ้านายที่กำลังหิวโซด้วย
“จับตาดูคุณผู้หญิงไว้ล่ะ” คาร์ลสั่งการ์ดอีกคนที่ยืนเฝ้าทางออกของโดมกระจก
“ครับ” การ์ดหนุ่มรับคำเสียงเข้ม
คาร์ลเดินไปสั่งพ่อครัว เชฟทุกคนเลยเริ่มลงมือปรุงอาหาร หลังถูกระงับก่อนหน้านี้ เสียงเคาะกระทะดังโคร้งเคร้ง!! คาร์ลจึงเดินเลี่ยงมา และรีบส่งข้อความหาแม็กซิมัสทันที เขาก้มหน้าก้มตาพิมพ์ข้อความในมือเพื่อแจ้งให้เจ้านายรู้ตัวเนิ่นๆ
คาร์ล : เจ้านายถึงไหนแล้วครับ?
แม็กซิมัส : ไม่ไกล...อีกไม่เกิน5นาที
มหาเศรษฐีหนุ่มกดข้อความตอบ พร้อมทั้งกดเหยียบคันเร่ง เพิ่มความเร็วรถยนต์อีกหน่อย
คาร์ล : คุณทีร่ารออยู่ที่โดมกระจกครับ
แม็กซิมัส : ดี!
ชายหนุ่มยิ้มมุมปาก นึกชมลูกน้องในใจที่ดูเหม
