บทที่6.
จอมรังควาน
เดเนียลก้มหน้าลงซ่อนรอยยิ้ม...เพื่อนหนุ่มข้างตัวมีอาการกระสับกระส่ายอย่างเห็นได้ชัด แม้สีหน้าจะนิ่งสะเหมือนไม่มีอะไรให้วิตก แต่เพราะความที่สนิทจนรู้ไส้รู้พุงกันดี เดเนียลเลยสังเกตเห็นความกระวนกระวายนั่นเข้า
กึก!
เสียงประตูโดมกระจกถูกดันให้เปิดออก แม็กซิมัสหันขวับ เหมือนกำลังตั้งตารอใครบางคน แต่กลับไม่ใช่คนที่กำลังต้องการเห็นหน้าซะอย่างนั้น
“บ้าจริง!” เขาเผลอสบถออกมาจนได้
“คุณทีร่าเธอขอตัวกลับก่อน เจ้านายต้องการเจอเธอก่อนไหมครับ?”
คาร์ลคือคนที่ดันประตูให้เปิดเข้ามา
“ยัยนั่นอยู่ที่ไหน?” แม็กซิมัสไม่ได้ตอบ เขาถามกลับเสียงเคร่ง
“ผมให้เธอรอที่รถก่อนครับ เผื่อเจ้านายมีธุระกับเธอ”
คาร์ลตอบเสียงสำรวม
แม็กซิมัสพยักหน้ารับ เขาผุดลุกขึ้นยืน
“แม็กคุณจะไปไหนคะ?” ลอร่าถามแทรก เมื่อทีท่าของชายหนุ่มเหมือนกำลังจะพุ่งตัวไปหาแม่นั่น
“ผมมีเรื่องอยากถามหล่อนสักหน่อย...รออยู่นี่
