“แล้วพี่คณิตไม่ไปด้วยกันเหรอครับ จะได้ไปสนุกกัน”
ชเยนทร์หันไปถามคณิตที่วางช้อนลงจานซึ่งเขาทานอาหารจนเกลี้ยง
“ให้ชเยนทร์ไปเที่ยว เพราะขับรถเล่น ๆ วนหาดแถวนี้พอให้สนุก ให้ดวงใจช่วยบอกทาง เอาเถอะน่า ไปเที่ยวให้สนุกก็แล้วกัน”
คณิตพูดอย่างไม่คิดอะไรแต่จู่ ๆ เหมียวก็พูดขึ้น
“ชายหาดแถวนี้สวยจริง ๆ นะคะคุณอาชเยนทร์ เหมียวเองก็ยังอยากไปเที่ยวทุกวันเลยล่ะค่ะ”
“วันหลังค่อยไปก็ได้เหมียว” คณิตหันไปบอกเด็กในบ้านที่เขาชุบเลี้ยงมาอย่างอารมณ์ดี “ให้ดวงใจพาคุณอาชเยนทร์ไป เที่ยวไม่ไกลก็กลับบ้านก่อนค่ำ”
ดวงใจเหลือบมองเหมียวที่ทำหน้าเหมือนเสียดายและเห็นแววตาของเด็กที่คณิตให้การช่วยเหลือจ้างไว้ในบ้านคล้ายกับจะตัดพ้อคุณป๋าของหล่อนที่ไม่ให้ไปด้วย และเมื่อทานอาหารเสร็จแล้วดวงใจจึงแต่งตัวด้วยชุดสบาย ๆ เป็นเสื้อเชิ้ตและกระโปรงจีบระบายสั้นเหนือเข่านั่งรถจิ๊ปออกไปกับคุณอาหนุ่มคนใต้ผิวเข้มโดยหล่อนเป็นคนบอกทางให้ค
