“เขาคงไม่สงสัยหรอกนะ ว่าแต่มิรินรีบออกไปหาเพื่อนของหนูก็แล้วกันเขาจะได้ไม่ต้องสงสัย”
“ก็ได้ค่ะ...แต่ว่าแดดดี้อย่าลืมนะคะ”
“หืมม์? เรื่องอะไร”
“มิรินยังรู้สึกว่าไม่ค่อยอิ่มเลยอ่ะค่ะ คืนนี้แดดดี้ต้องเอาให้ถึงใจเลยนะคะ มิรินจะรอแดดดี้ที่ห้อง”
“โอเค...แดดดี้ไม่ลืมหรอกน่า”
เสียงคริสต์ตบปากรับคำลูกสาวบุญธรรมของเขาก่อนที่ทั้งสองจะออกไปจากห้องนั้น เอื้องดาวโผล่หัวออกมาและถอนหายใจแต่หล่อนกลับยังรู้สึกวุ่นวายและรุ่มร้อนในอารมณ์เพราะเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ทำให้หล่อนค้างคาเป็นอย่างมาก หญิงสาวนึกหาวิธีที่จะช่วยดับความร้อนในอารมณ์สาว หล่อนออกจากห้องนั้นและเดินกลับไปยังห้องรับแขกก็โล่งใจว่ามิรินยังไม่กลับมาที่นี่ แต่ก็แปลกใจว่าคริสต์ยังอยู่ในบ้านหรือไม่ หล่อนนึกสงสัยแล้วต้องวางมือจากการทำรายงานเพราะไม่มีสมาธิจะทำต่อ เอื้องดาวคิดว่าหล่อนควรจะปลดปล่อยความร้อนรุ่มและผ่อนคลายตัวเองด้วยการเดินออกไป
