ถ้าเลือกได้กับเงินเดือนหลักหมื่นที่เขาเคยให้มาตลอด แล้วได้เจอเขาอีก อัณชญาอยากอยากได้เงินหลักหมื่น แล้วเป็นเด็กในการดูแลของเขาตลอดชีวิตมากกว่า
แต่เธอเลือกไม่ได้
ความเจ็บปวดในใจทำให้วันเวลาผ่านไปอย่างเชื่องช้า ตอนนี้เธอเรียนปีสอง ภาคเรียนที่สุดท้ายแล้ว พีทไปฝึกงาน เขาแทบจะหายหน้าไปเลย เดือนหนึ่งถึงจะได้เจอสักครั้ง แต่อัณชญาก็ยังไปสนามซ้อมยิงปืน และเข้ายิมไปต่อยมวย ยังพยายามใช้ชีวิตปกติ บางครั้งก็ไปกินข้าว ชอปปิงกับเพื่อนๆ ในคณะและรุ่นพี่
“ปิดเทอมนี้เราไปเที่ยวญี่ปุ่นกันไหม” มินตรา รุ่นพี่ที่อัณชญารักและเคารพเหมือนพี่สาวแท้ๆ เอ่ยขึ้น ขณะกินข้าวด้วยกันหลังเลิกคลาส
“ดีเหมือนกัน แก้วอยากเล่นสกี ไปสกีรีสอร์ตดีไหมคะ” กรแก้เสนอ
“ได้สิ พี่ก็ไม่ได้เล่นสกีนานแล้วเหมือนกัน ตกลงไปด้วยกันไหมอัณ พี่จะได้จองตั๋วและที่พัก”
อัณชญานิ่งเหมือนกำลังครุ่นคิด
“ไปเถอะอัณ เราไม่เคยเที่ยวต่างประเทศด้วยกั
