“น้าพลนายอยู่หรือเปล่า” เมื่อกลับมาถึงบ้าน เธอก็ถามขึ้นทันที
“นายอยู่โรงงาน มึงก็ไปพักก่อนเถอะ น้าก็จะไปงีบสักหน่อย อดนอนมาหลายชั่วโมงแล้ว”
“ถ้านายกลับมาบ้าน ถามให้หน่อยนะว่าให้หนูเจอได้หรือเปล่า หนูอยากขอบคุณที่เขาดูแลเรื่องพ่อ”
“เออ นายกลับมาแล้วจะถามให้” พลบอกแค่นั้น แล้วหมุนตัวเดินกลับไปยังที่พักของเขา ซึ่งอยู่ห่างจากบ้านพักหลังเล็กของเธอกับนุ่มอยู่พอสมควร
“ไปเถอะ” นุ่มเดินนำหน้าไปยังเรือนพักก่อน อัณชญาก็เดินตามหลังไป
พอขึ้นเรือนมาป้าหมายก็เข้ามากอดอัณชญา ซึ่งเธอก็กอดคนสูงวัยด้วยความคิดถึง และความกังวลเรื่องพ่อก็ทำให้เธอร้องไห้อีกรอบ
“ขวัญเอยขวัญมานะ”
“หนูกลัวจังเลยป้าหมาย”
“อย่ากลัวไปเลย อะไรที่ยังไม่เกิดก็อย่าไปคิดถึงมัน ทำใจดีๆ ไว้ก่อน”
ป้าหมายปลอบโยน พร้อมกับเอ่ยชวนกินข้าว ซึ่งตระเตรียมอาหารโปรดของอัณชญากับนุ่มไว้เรียบร้อยแล้ว
“โอ๊ย น่ากินทั้งนั้น อัณกินข้าวก่อนดีก
