“ถ้าไม่กลัวแล้วแกจะหนีเค้าทำไมล่ะ”
สิ่งที่พรทิพย์กล่าวทำให้ข้าวหอมพูดไม่ออก แต่ก่อนที่จะได้ตอบโต้อะไรต่อก็ต้องเบิกตากว้าง เมื่อเห็นว่าบริรักษ์กำลังเดินมาทางที่ตนและเพื่อนนั่งอยู่
“ทิพย์ แกไปจัดการอีตาบอดี้การ์ดคนนั้นนะ อย่าให้เขาตามฉันมาเด็ดขาด”
“เอ้า ฉันจะจัดการอะไรเขาได้วะแก”
“ไม่รู้ แกอย่าให้เขาตามฉันมานะ ฉันไปทางโน้นก่อน เดี๋ยวโทรหา”
พูดจบข้าวหอมก็วิ่งไปอีกทางทันที ทิ้งให้พรทิพย์หันรีหันขวาง ครั้นเจอว่าตรงมุมช็อปไม่ไกลจากที่นั่งอยู่มีที่ให้หลบมุม ก็ไปยืนสงบสติอารมณ์ตรงนั้น ก้มลงมองพื้นเห็นว่ามีแก้วน้ำปั่นที่ละลายแล้วตั้งอยู่ จึงนึกอะไรออกมาได้
หันไปมองอีกครั้งบริรักษ์ก็ใกล้เข้ามาแล้ว เธอเลยตัดสินใจถือแก้วน้ำปั่นที่มีเพียงครึ่งนั้น เดินสวนไปหาเขาเร็วไว พอไปใกล้ก็ตั้งใจจะชนกระแทกเทน้ำปั่นราดเขา
แต่เธอดูถูกฝีมือของบอดี้การ์ดหน้าหล่อเกินไป เพราะเขาทำแค่เพียงเบี่ยงตัวหนีเล็กน้อย
