บทนำ สาวขี้เหล้า? (2)
1063 คำ
“ทำไมวะ” พรทิพย์เอ่ยถามอย่างสงสัย ข้าวหอมเองก็เงี่ยหูฟังอย่างสนใจเช่นกัน
“อย่างกะเจ้าพ่อ โซฟาตัวเบ้อเริ่มพี่แกนั่งคนเดียว มีการ์ดยืนคุมตั้งหลายคน แถมพอมีชะนีใจกล้าคนไหนพยายามจะเดินเข้าไปหานะ การ์ดของพี่แกไล่ตะเพิดให้เดินไปทางอื่นหมด”
สกาวใจเล่าจ้อยๆ ด้วยเธอแอบหลบมุมยืนดูอยู่ตั้งนาน จึงได้เห็นอะไรเด็ดๆ แล้วเอามาเล่าเพื่อนได้
“มีแต่คนบ้านั่นแหละที่ให้คนมาเฝ้ามาเดินตามต้อยๆ นี่มันยุคไหนแล้ว หมดยุคที่ต้องมาเป็นมาเฟียเจ้าถิ่นอะไรได้แล้วมั้ง” ข้าวหอมเบ้ปากอย่างไม่ใส่ใจ ก่อนจะหรี่ตามองสกาวใจอย่างเอาเรื่องเมื่ออีกฝ่ายเอ่ยท้า
“แน่จริงแกลองเดินไปดูหน้าเขาใกล้ๆ ดิ ดูซิว่าการ์ดเขาจะไล่ตะเพิดแกออกมาเปล่า”
“คนอย่างข้าวหอมไม่มีใครกล้าไล่ มีแต่ฉันที่เป็นฝ่ายไล่”
ข้าวหอมเชิดหน้าขึ้นอย่างอวดดี ใครที่ชอบติดตามข่าวสารวงการบันเทิงย่อมต้องได้ยินได้ฟังผ่านหูผ่านตามาบ้าง ว่ามีทั้งพระเอกและตัวโกงทั้งแก่ทั้งหนุ่มมาขายขนมจีบให้เธอตั้งหลายคน แต่เธอก็ปฏิเสธจนแทบจะเรียกได้ว่าหักหน้าทุกนาย เล่นเอาพักหลังไม่ค่อยมีใครกล้าเข้ามาจีบ
“แต่ฉันว่าคนนี้แกไม่ได้เข้าใกล้เขาหรอก ถูกไล่ตะเพิดแน่”
“โอ๊ย อีฟ้า! ชอบท้ากูนักนะ” ข้าวหอมหลุดสรรพนามที่นานหนจะเอ่ยกับเพื่อนออกมา
ฝ่ายสกาวใจกับพรทิพย์ก็หัวเราะคิก ด้วยรู้ดีว่าเพื่อนตนนั้นไม่ค่อยชอบการยอมแพ้สักเท่าไหร่ หรือหากว่าต้องแพ้ ข้าวหอมก็มักจะบอกว่าตนเองคือเดอะเฟิร์สลูซเซอร์หรือผู้แพ้อันดับหนึ่งเสมอ
“จัดให้อีฟ้ามันดูซิข้าว ฉันก็อยากรู้ว่าอีตานั่นจะไล่ตะเพิดแกไหม”
พรทิพย์สรุปในที่สุด เธอยังไม่เห็นหน้าคนหล่อของยัยฟ้าหรอก แต่ก็อยากเห็นเหมือนกันว่าจะสักเท่าไหร่ แต่ลองว่ายัยฟ้ามันการันตีขนาดนี้นี่ก็แสดงว่าไม่ธรรมดา
“เดี๋ยวฉันมา พวกแกคอยดูเถอะ ยัยฟ้าเตรียมจ่ายเลยห้าพัน ถ้าฉันได้ไปนั่งข้างๆ เขาที่โซฟานั่น”
“เฮ้ยๆ ฉันไม่ได้เป็นดาราอย่างแกนะ ไม่มีตังค์เว้ย” สกาวใจโวยวาย
“อ้าวๆ ไม่แน่จริงนี่ยัยฟ้า” พรทิพย์ได้ทีก็เสริมทัพ อยู่ทีมข้าวหอมเห็นๆ
“ก็ได้ๆ แต่แกรู้แล้วหรือไงว่าฉันหมายถึงคนไหน”
ข้าวหอมสอดส่ายสายตามองไปรอบๆ ในบริเวณไนต์คลับที่ค่อนข้างหรูหราและเป็นส่วนตัว ก่อนจะสะดุดที่ชุดโซฟาโอ่อ่าในมุมหนึ่ง ซึ่งมีชายหนุ่มสวมเสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อนนั่งอยู่ และมีการ์ดยืนอยู่รอบๆ โต๊ะของเขาราวๆ สี่คน
“นั่นไง มีโต๊ะเดียวแหละ คนอื่นเขาไม่มีคนมาคอยคุมเหมือนเด็กยังไม่โตแบบนี้หรอก”
“ใช่ๆ นั่นแหละ ถ้าแกได้เห็นใกล้ๆ แล้วจะตะลึง ไปเร็วๆ ถ้าทำไม่สำเร็จแกอดห้าพันจากฉัน แล้วก็ต้องจ่ายมื้อนี้ด้วย โอเค้?”
“ได้!” ข้าวหอมรับคำท้าอย่างใจป้ำ ก่อนจะกระดกน้ำหวานที่ตนไม่คิดอยากดื่มลงคอจนหมดแก้วเรียกความกล้า จากนั้นก็เดินลิ่วๆ ไปที่โต๊ะเป้าหมายทันที...
คนที่ยืนสงบนิ่งอย่างกับหุ่นยนต์เอไอพันธุ์ใหม่เสมือนจริงหันขวับกลับมามองหน้าเคร่งทันที เมื่ออยู่ๆ ก็มีคนเดินมาชนทางด้านหลัง
“ขอโทษค่ะ ข้าวไม่ได้ตั้งใจ” ว่าพร้อมกับยกมือขึ้นไหว้ขอโทษเขาอย่างอ่อนช้อย
นั่นทำให้คนที่ไม่เคยมีผู้หญิงกล้าเดินมาชนหัวใจเต้นแรงขึ้นมานิดหนึ่ง แต่แวบเดียวก็หายไป พร้อมกับที่ใบหน้ากลับมาเคร่งขรึมราบเรียบเหมือนเดิม
“จะไปไหนหรือครับ”
“ห้องน้ำค่ะ”
“ทางนี้ห้ามผ่าน รบกวนเดินไปทางด้านโน้นนะครับ” บอกพร้อมกับผายมือเชิญอย่างสุภาพ
ข้าวหอมรับคำเขาแผ่วเบาพร้อมกับยิ้มให้ ก่อนจะอาศัยช่วงจังหวะที่เขาเผลอแทรกกายผ่านไปยังโซฟา แล้วถลาไปหาผู้ชายเป้าหมายทันที
“พี่โอ๊ต มาได้ไงคะ”
“คุณ!”
ผู้ทำหน้าที่การ์ดและเลขานุการคู่ใจใบหน้าตื่นตระหนกครู่หนึ่ง ก่อนจะทำหน้านิ่งเช่นเดิมพร้อมกับเอ่ยกับผู้เป็นนาย แทนที่จะเอ่ยกับผู้หญิงเจ้าปัญหาที่ทำให้เขาเสียรู้ด้วยมุกกระจอกๆ
“ขอโทษครับนาย”
“อืม” ผู้เป็นนายเอ่ยบอกเสียงเรียบ ยากจะคาดเดาอารมณ์ได้
แต่คนที่อยู่ดูแลและทำงานให้มาหลายปีย่อมรู้ดีว่านั่นคือ ยังโอเค ได้ยินดังนั้นบริรักษ์หรือบอยจึงยอมล่าถอยไปยืนห่างๆ ปล่อยแม่สาวน้อยให้อยู่ในการดูแลของสิงโตตัวใหญ่ ให้เธอได้เจอกับตัวจะได้รู้สำนึกว่ากำลังเล่นกับใคร
“พี่โอ๊ตกลับมาจากต่างประเทศตั้งแต่เมื่อไหร่คะ”
ข้าวหอมเอ่ยถามเจื้อยแจ้วหน้าระรื่น ไม่นำพาว่าตัวเองกำลังตอหลดตอแหล สร้างเรื่องโมเมว่าเขาคือคนรู้จักอย่างหน้าด้านๆ
“โอ๊ตไหน” เขาเอ่ยถามสั้นๆ ก่อนจะกระดกวิสกี้สีอำพันเข้าปากราวกับเป็นน้ำเปล่า
“ก็โอ๊ต ปราโมทย์ หน้ากากแอปเปิลไงคะ อะไรกัน ไปอยู่ต่างประเทศไม่กี่ปี แค่นี้ก็จำน้องไม่ได้แล้ว”
ข้าวหอมต่อว่าเขาอย่างกระเง้ากระงอด ขอบคุณอาชีพนักแสดงที่ทำให้เธอแสดงใส่เขาได้เนียน แม้เขาจะไม่เชื่อมุกเธอ แต่ก็ยังดีกว่าขอมานั่งข้างเขาเหมือนแม่สาวๆ คนอื่นที่ยัยฟ้าเล่าว่าโดนการ์ดไล่ตะเพิดออกไป
“หึ!” คนที่อยู่ๆ ก็กลายเป็นโอ๊ต ปราโมทย์ได้แต่แสยะยิ้ม ก่อนจะหรี่ตามองผู้หญิงที่ไม่กลัวตาย กล้าฝ่าด่านบอดี้การ์ดของเขาเข้ามาถึงตัว แถมยังมานั่งเสนอหน้าอยู่ข้างๆ แล้วยังมาพูดอะไรไม่เข้าหูอีก
“ต้องการอะไร เงินเหรอ” ชายหนุ่มเอ่ยถาม ก่อนที่มือขวาที่ยกแก้วเหล้าขึ้นจะชะงัก เมื่อได้ยินคำตอบของคนตัวเล็ก
- ผู้เขียน
