“ไม่มีใครรู้ เรื่องของผมถูกปกปิดไว้อย่างดี ไม่มีคนนอกรู้เรื่องส่วนตัวของผมนอกจากคนในครอบครัว เพื่อนสนิทของผม และแฟรงค์” ภามบอก “กว่าพวกเขาจะรู้ สัญญาของเราก็คงลงนามแล้ว”
“เราสามารถบอกพวกเขาว่า… มันเป็นการแต่งงานแบบลับ ๆ”
“ฉันไม่คิดว่านี่จะเป็นความคิดที่ดีค่ะ” อันรดาพยายามค้าน แต่สิ่งที่ภามพูดต่อมาทำให้เธอรู้สึกต้องรับผิดชอบ
“คุณอันรดา เป็นเพราะลูกของคุณเข้าไปที่ห้องประชุมแล้วเรียกผมว่าพ่อ ทำให้คุณหานรั่วเฟยและภรรยาเข้าใจแบบนั้นไปแล้ว” ภามเตือน
อันรดานิ่งคิดเล็กน้อย เธออยากปฏิเสธแต่เพราะรับปากไปแล้ว อยู่ ๆ จะมากลับคำก็กระไรอยู่ อีกอย่างการได้มาทำงานกับบีแอนด์เจกรูปก็ทำให้ลูกฝาแฝดได้เข้าเรียนฟรี “ค่ะ อย่างนั้นครั้งเดียวนะคะ”
“ครับ อาหารเย็นหนึ่งมื้อ” ภามยืนยัน
“ฉันคิดว่ามันคงจะไม่เป็นไร” อันรดาย้ำถามยืนยันอีกหน “ฉันหมายถึง... มันเป็นแค่อาหารเย็นมื้อเดียวใช่ไหมคะ”
“ใช่ แค่อาหารค่ำมื้อ
