เมื่อคุณเยี่ยมชมเว็บไซต์ของเรา หากคุณให้ความยินยอม เราจะใช้คุกกี้เพื่อให้เราสามารถรวบรวมข้อมูลสำหรับสถิติโดยรวมเพื่อปรับปรุงบริการของเรา และจดจำตัวเลือกของคุณสำหรับการเข้าชมในอนาคต นโยบายเกี่ยวกับคุกกี้ & นโยบายความเป็นส่วนตัว
เรียน นักอ่าน เราต้องการคุกกี้เพื่อทำให้เว็บไซต์ของเราดำเนินการได้อย่างราบรื่น และมอบเนื้อหาแบบส่วนตัวที่ตรงกับความต้องการของคุณ เพื่อให้เรามั่นใจได้ว่าคุณจะได้รับประสบการณ์การอ่านที่ดีที่สุด คุณสามารถเปลี่ยนแปลงการอนุญาตของคุณโดยการตั้งค่าคุกกี้ได้ทุกเมื่อ
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
“ทูลฝ่าบาท และท่านอ๋องทั้งสอง ไทเฮา และแม่นางหวังขอเข้าเฝ้าพ่ะย่ะค่ะ” ลีกงกงเดินเข้ามารายงานผู้เป็นเจ้านายทั้งสามที่กำลังนั่งปรึกษากันอยู่ ข้างกายมีขันทีหน้าใหม่ผู้หนึ่งที่ผู้เป็นฮ่องเต้ไม่ชอบใจนัก “ให้เข้ามา” ทันทีที่เจ้าของแคว้นเอ่ย หวังไทเฮาก็เดินปั้นหน้ายิ้มเข้ามา ข้างกายมีสตรีที่งดงามนางหนึ่ง กิริยามารยาทดูอ่อนช้อย นางแสร้งเงยหน้าขึ้นมามองเว่ยหยางเทียนหลงก่อนรีบซ่อนหน้าลงประหนึ่งเอียงอาย ฉินอ๋องได้แต่ยกยิ้มแต่ในใจพลันนึกถึงชายาตัวน้อย มารยาสตรีนางนี้ช่างไม่น่าหลงใหลเซียนเซียนของข้าทำได้ดีกว่านี้ “ไม่นึกว่าจวิ้นอ๋อง และฉินอ๋องก็อยู่ด้วย ข้ามาไม่ทันแสดงความยินดีกับเจ้าเลยนะฉินอ๋อง แต่จะพูดอย่างไรดี คุณหนูเหยียนดูไม่เหมาะสมกับท่านสักนิด” หวังไทเฮาพูดก่อนนั่งลงที่เก้าอี้ตรงข้ามกับฮ่องเต้ส่วนฉินอ๋องและจวิ้นอ๋องนั่งอยู่อีกมุมข้างกายเขา “ขอบพระทัยไทเฮาที่ตรัสชื่นชมชายาของข้า นับเป็นวาส