ร่างบางระหงกำลังนั่งดีดลูกคิดไปมาในศาลากลางน้ำ ทำบัญชีไปก็ถอนหายใจไป เกือบปีแล้วที่น้องสามแต่งเข้าจวนเยี่ยอ๋อง อยากถามหาข่าวคราวก็ยากนัก ควรไปเยี่ยมสักครั้งดีหรือไม่
"นั่งคิดอะไรอยู่ หรือสงสารนักเด็กปัญญาอ่อนนั่นอีกแล้ว หึจางหย่งเล่อ เจ้าควรรู้ว่าต้องวางตัวเช่นไร" จางซิ่วเอ๋อร์เดินมาเห็นจางหย่งเล่อถอนหายใจก็เปิดปากทันที
"พี่ใหญ่ข้าว่าที่ท่านไม่กล้าแต่งกับเยี่ยอ๋องคงเพราะห้ามวาจาความคิดที่ชั่วร้ายของตนเองไม่ได้ กลัวจะไปเป็นอาหารปลาในสระตำหนักเหมยฮวากระมังจึงส่งฉีเอ๋อร์ไปลำบากแทนท่าน"
จางหย่งเล่อไม่ชอบบุตรสาวลุงใหญ่คนนี้ นิสัยน่ารังเกียจชอบยกตนข่มคนอื่น ท่านย่าก็เข้าข้างลุงใหญ่เสมอ แค่รองเจ้ากรมเล็กๆทำยังกับเป็นเสนาบดีใหญ่โต อวดใครกัน
"หย่งเล่อ วาจาเช่นนี้ใช่ควรที่จะกล่าวกับพี่สาวหรอกหรือ ข้าว่าถึงเวลาควรหาบ้านสามีให้เจ้าสักที"
ฮูหยินผู้เฒ่าเดินผ่านมาได้ยินพอดีจึงต่อว่าหลานสาวคนรองทั
