ลู่จงอุ้มสืออินขึ้นรถม้าสือห่าวนำผ้านวมมาปู ให้พี่ชายนอนคว่ำหน้า ก่อนจะกลับเรือนดอกเหมยเสี่ยวเถาลูบศีรษะของเขาเบาๆสืออินเริ่มมีไข้แต่ยังรับรู้
"สืออิน หากท่านกล้าตายข้าจะหาสามีใหม่จะให้บุตรเจ้าเรียกชายอื่นว่าพ่อ"
"อย่านะคนดีของข้า เสี่ยวเถาข้ารักเจ้านะเดิมทีคิดจะแต่งงานกับเจ้าอยู่แล้ว แต่อยู่ๆต้องไปชายแดนกับท่านอ๋อง อีกทั้งไม่คิดว่าต้องไปนานเพียงนั้นทำให้เจ้าลำบากแล้ว"สืออินพูดเบาแทบจะไม่ได้ยิน
"นอนพักเถอะ ท่านอ๋องเชิญท่านหมอจูมารอที่เรือนแล้ว"
สืออินจับมือจางเสี่ยวเถาแน่นก่อนจะหลับไปเพราะพิษไข้ เสี่ยวเถาน้ำตาไหล ลงมือกับบุตรเช่นนี้นางเป็นมารดาแบบไหนกัน
รถม้าวิ่งมาถึงหนูตำหนักกุ้ยฮวา องครักษ์พากันค่อยพยุงสืออินที่ตอนนี้สลบไปแล้ว เขาถูกโบยตั้งแต่คืนก่อน ไม่ยอมให้หมอในจวนรักษา
มารดาอยากให้เขาตายเขาก็อยากให้นางสมใจ จูจ้านไห่ตรวจเรียบร้อยก็ให้ลูกศิษย์ทำแผลให้ เสี่ยวเถาไม่ไปไหน นั่งจับ
