หวานใจ..นายซุป'ตาร์

เด็กชาย พายุ

**** ความบังเอิญ หรือ โชคชะตา ที่ทำให้คนเรามาเจอกัน และ ใช้ชีวิตร่วมกันได้ ****

PhaYu Part

ณ โรงพยาบาลชื่อดัง ในฤดูฝน

"โตขึ้นต้องหล่อได้พ่อแน่ๆ เลย"

"โตขึ้นต้องฉลาดเหมือนแม่แน่เลย"

"แหม เด็กอะไรเนี๊ย ยิ่งดูยิ่งหล่อ ยิ่งดูยิ่งหลง"

เสียงของผู้คนที่มาเยี่ยมคุณอลิสราที่เพิ่งคลอดลูกชายคนเดียวมาได้สองวัน ที่ต้องบอกว่า ลูกชายคนเดียว เนื่องจากว่า คุณอลิสราสุขภาพร่างกายไม่แข็งแรง ทำให้สามารถท้องได้เพียงครั้งเดียวเท่านั้น และกว่าที่จะมี พายุ ได้นั้น คุณอลิสราและคุณภาคินต้องใช้วิธีทางการแพทย์หลายวิธีกว่าจะมี พายุ เกิดขึ้นมาได้ ทำให้ลูกชายคนนี้ เป็นทั้งที่รักและความคาดหวังของคนทั้งคู่

หลังจากผู้คนที่มาเยี่ยมคุณอลิสราและเด็กชายพายุได้กลับไปแล้ว คุณอลิสราก็ถึงเวลาให้นมลูกชายคนเดียว พร้อมกับกล่อมลูกชายจนหลับไปอีกครั้ง

"ลูกชายสุดหล่อของผมหลับแล้วไปแล้วเหรอจ๊ะที่รัก" คุณภาคินเดินเข้ามายังห้องพิเศษของโรงพยาบาลของพวกเขาสองคนเอง หลังจากที่คุณภาคินเสร็จจากการตรวจคนไข้

"เพิ่งดูดนมหลับไปเมื่อกี้นี้เองค่ะ เป็นไงบ้างคะ วันนี้เหนื่อยมั๊ย อลิสบอกพี่แล้วให้พักบ้าง ให้หมอคนอื่นทำเคสหนักๆบ้างเถอะ อย่าหักโหมคนเดียว อย่าลืมสิคะว่าพี่เป็นเจ้าของโรงพยาบาลนะ ไม่ใช่มีอาชีพหมอรักษาคนไข้อย่างเดียว แถมตอนนี้เป็นคุณพ่อแล้วด้วย ต้องดูแลสุขภาพให้แข็งแรงไว้เล่นกับเจ้าตัวเล็กนี้ด้วย" คุณอลิสราพูดกับสามีที่นั่งกอดและมองลูกชายที่อยู่บนเตียงเด็ก

"คุณหมออลิสขี้บ่นอีกแล้ว" คุณภาคินหันมาหอมแก้มภรรยาอย่างเอ็นดู

"พี่คินยังไม่ตั้งชื่อให้ลูกชายของเราเลยนะคะ" คุณอลิสราบอกกับสามี

"พายุ ชื่อลูกชายของเราจ๊ะที่รัก ชื่อเล่นว่า ลม นะครับ เจ้าลูกชายของพ่อ" คุณภาคินบอกกับภรรยา พร้อมกับก้มลงหอมลูกชายหัวแก้วหัวแหวนอย่างรักใคร่หวงแหน

"พายุ ชื่อมาพร้อมกับเหตุการณ์ที่เกิดเลยนะลูกชายแม่ ตา ลม ของมา แม่ขอให้หนูเป็น ลม ที่พัดแต่สิ่งดีๆเข้ามาในชีวิตนะลูก" คุณอลิสราเอ่ยขึ้นมาแล้วหันไปบอกกับสามีที่ก้มลงหอมลูกชาย

เวลา 10 ปี ต่อมา

"น้องลม อย่าวิ่งลูก เดี๋ยวล้ม" เสียงของคุณอลิสราเรียกลูกชายคนเดียวที่กำลังวิ่งไปหาพ่อที่ตอนนี้กำลังตรวจเยี่ยมคนไข้

"แม่ก็รีบเดินเร็วๆ สิครับ" เด็กชายพายุหันหลังไปบอกมารดาที่เดินตามหลังมานิดๆ

"ทำไมถึงชอบมาโรงพยาบาลนักนะ เห็นโรงพยาบาลเป็นสนามเด็กเล่นรึไงครับสุดหล่อของแม่ ถึงได้อยากมาทุกวันเลย" คุณอลิสราถามลูกชายคนเดียวเมื่อเดินมาถึงจุดที่ลุกชายยืนอยู่

"ไม่รู้สิครับแม่ แต่ผมรู้สึกว่าต้องมาเจอ ใครสักคน ที่นี่" เด็กชายพายุบอกมารดาด้วยสีหน้าครุ่นคิด และหาคำตอบให้กับมารดาไปมากกว่านี้ไม่ได้ เพราะเขาเองก็ไม่รู้เหมือนกัน เหมือนกับว่าเขาต้องมารอเจอใครสักคนที่นี่

"หืมมม นี่คำพูดของหนุ่มน้อย 10 ขวบ รึป่าวเนี้ย เอ หรือว่าลูกชายแม่แอบชอบใครที่นี่รึป่าวน้า" คุณอลิสราพูดออกมาด้วยความแปลกใจในความรู้สึกลูกชายวัย 10 ขวบ ที่มีความรู้สึกแบบนี้ได้

ในระหว่างที่คุณอลิสราและ พายุ กำลังสนทนากันอยู่นั้น คุณภาคินก็เดินมาหาและทักทายภรรยาและลูกชายคนเดีย

"ว่าไงครับคุณแม่และคุณลูกคุยอะไรกันอยู่ ขอพ่อคุยด้วยได้ไหมครับ" คุณภาคินเดินมาทักภรรยาและลูกชายคนเดียว หลังจากที่ลงจากวอร์ดเรียบร้อยแล้ว และมาผลัดเวรดูแลลูกชายต่อจากภรรยาที่ขึ้นวอร์ดต่อจากเขา

"ลูกชายของเราสิคะพี่คิน บอกแม่ว่าที่ชอบมาโรงพยาบาลทุกวัน เพราะจะมาเจอ ใครสักคน ที่นี่ สงสัยลูกชายพี่คินจะแอบชอบสาวสักคนในนี้แน่เลย ใช่ไหมครับ น้องลม ของแม่" คุณอลิสราบอกกับสามีและทำหน้าล้อเลียนใส่ลูกชายวัย 10 ขวบ ที่ทำหน้าจริงจังใส่เธอและสามี

"ผมหิวแล้วครับ" เด็กชายพายุรีบเปลี่ยนเรื่องทันที หลังจากที่โดนมารดาแซวเรื่องที่เขาบอกไป

"ดูสิ เปลี่ยนเรื่องเชียวนะพ่อตัวดี" คุณอลิสราเอ่ยขึ้นมาอย่างรู้ทันการกระทำของลูกชายคนเดียว ที่เธอเลี้ยงเองมากับมือ

"ฮ่า ฮ่า เอาเถอะ ปะ ตาลม หิวแล้ว เราไปกินข้าวกันเถอะนะ แล้วนี่อลิสจะไปทานข้าวกับพี่และลูกด้วยไหมจ๊ะ" คุณภาคินขำกับท่าทีของลูกชายและภรรยาที่แสดงออกต่อกัน เหมือนไม้เบื่อไม้เมาเล็กๆ ที่เขาต้องคอยห้ามทัพในบางครั้ง

"อลิสทานมาแล้วค่ะ เหลือแต่ น้องลม ที่จะรอทานข้าวพร้อมกับคุณพ่อท่าเดียว พี่คินไปทานกับลูกสองคนเถอะค่ะ อลิสขอตัวไปขึ้นวอร์ดเลยดีกว่า แล้วพรุ่งนี้เจอกันนะครับ น้องลม แล้วอย่าแอบไปซนกันที่ไหนนะครับคุณพ่อและคุณลูกชาย แม่รู้โดนทั้งคู่แน่" คุณอลิสราเอ่ยบอกสามีและลูกชายคนเดียวด้วยสายตาคาดโทษว่าหากจับได้มีตายแน่

"หึหึ จะไปซนกันที่ไหนหละครับคุณแม่ ตั้งใจทำงานนะครับคุณแม่คนสวย ปะ ตาลม ไปทานข้าวกันเถอะครับ" คุณภาคินบอกกับภรรยาเสร็จ ก็จูงมือลูกชายออกไปยังแคนทีนของโรงพยาบาล

"น้องลม มาให้แม่กอดก่อนไปทำงานก่อนเร็ว" คุณอลิสราหันไปหาลูกชายคนเดียวแล้วเดินเข้าไปกอด ซึ่งเธอจะทำแบบนี้เสมอก่อนจะไปทำงาน

"ผมโตแล้วนะครับแม่ อายเค้า" เด็กชายพายุบอกกับมารดาและทำสีหน้าเขินอายเมื่อต้องเดินไปให้มารดากอดเหมือนเขาเด็กเล็กๆ

หลังจากนั้น พายุ ก็เดินไปให้คุณอลิสรากอดตามที่ขอกับลูกชาย ถึงจะพูดว่าอายแต่สุดท้ายลูกชายคนเดียวก็ไม่เคยขัดใจมารดาของเขาได้เลยสักครั้งเดียว

หลังจากนั้นคุณพ่อและคุณลูกชายก็เดินเข้าไปทานข้าวที่ศูนย์อาหารในโรงพยาบาล ในระหว่างที่กำลังเดินเข้าไปในศูนย์อาหารนั้น พายุ ก็กำลังเดินผ่าน ใครสักคน ที่คิดว่าจะต้องเจอ โดยเดินสวนทางกับ พายุ ไปพร้อมพ่อและพี่ชายฝาแฝดของ เธอ เพื่อเข้าไปหาคนป่วยที่รอในห้องพิเศษของโรงพยาบาล

ในระหว่างที่คุณภาคินและพายุกำลังทานข้าวอยู่นั้น

"ลม ครับ โตขึ้น อยากเป็นอะไรครับ" คุณภาคินเอ่ยถามลูกชายในขณะที่นั่งรับประทานอาหารกันอยู่สองคนในแคนทีนโรงพยาบาล

"โตขึ้น ผมอยากเป็น หมอ ครับ