อรนภานั่งคุยโทรศัพท์กับนงนภัสได้ไม่นาน เหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น เมื่อจู่ๆ หญิงสาวหน้าตาแสนคุ้นเคยก็เดินหน้าตึงเข้ามาหยุดอยู่หน้า
“ขอโทษนะคะ” สาวสวยในชุดแดงเพลิงเอ่ยขึ้น
“ค่ะ” อรนภาเงยหน้าขึ้นตอบอย่างงุนงง แต่เมื่อเห็นใบหน้าของหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้า ดวงตาคู่หวานซึ้งก็เบิกกว้าง เพราะหน้าตาผู้หญิงคนนี้เหมือนเพื่อนสนิทของเธออย่างกับถอดพิมพ์เดียวกันออกมา
‘เอ้ย! ทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงหน้าตาเหมือนเหมียวอย่างกับถอดพิมพ์เดียวกันออกมาเลยล่ะ นี่ถ้าดวงตาสีเอเซลด้วยล่ะก็ ใช่...ไอ้เหมียวเลย’
“เมื่อกี้ฉันได้ยินคุณพูดถึงอธิป เลิศภาณิชย์หรือเปล่าค่ะ”
“เอ่อ...ค่ะ ไม่ทราบว่าคุณเป็นใครค่ะ ทำไมถึง...”
อรนภาตอบ ในใจอยากถามเรื่องที่อีกฝ่ายมีหน้าตาเหมือนเพื่อนสนิทใจจะขาด แต่ก็ไม่กล้าถามออกไป
“ฉัน...พรทิพา สิริกร หรือคุณจะเรียกว่า...พลอย...ก็ได้ค่ะ”
พรทิพาแนะนำตัวเองแล้วเลื่อนเก้าอี้ตัวที่ว่างแล้วนั่งล
