“แต่…” คริสโตเฟอร์ขยับริมฝีปากจะพูด ทว่าไม่ทันที่จะกล่าวอะไร โจนาธานก็ขัดขึ้นมาเสียก่อน
“ที่ผ่านมา พ่อทำเพื่อแก ทำเพื่อครอบครัวมามาก อะไรที่เป็นความสุขของพ่อ แกจะใจแคบถึงกับให้ไม่ได้เชียวหรือ?”
ถ้อยคำนั้นถึงกับทำให้คริสโตเฟอร์อึ้ง
“ผม…” น้ำเสียงของคริสโตเฟอร์รู้สึกผิดต่อโจนาธานผู้เป็นพ่อขึ้นมาทันที
เขาไม่ควรโผงพางจนลืมใคร่ครวญว่าตลอดเวลาที่ผ่านมา พ่อของตนก็ไม่เคยมีความประพฤติเสื่อมเสียในเรื่องผู้หญิง แม้จะเคยได้ยินกิตติศัพท์ของเขามาบ้างในเรื่องความเจ้าชู้ ทว่านั่นก็นานมาแล้ว เป็นเรื่องในอดีต เมื่อครั้งที่โจนาธานยังเป็นหนุ่มฉกรรจ์ แต่ภายหลังจากที่ผู้เป็นมารดาจากไป โจนาธานแทบจะอุทิศเวลาทั้งหมดของชีวิตให้กับงานมากมายที่ต้องรับผิดชอบดูแล
คำพูดของคนเป็นพ่อ ทำให้คริสโตเฟอร์ต้องกลับมาคิดใหม่ ตัวเขาเสียอีก ที่ยังทำตัวเหมือนเด็กไม่ยอมโต ทั้งที่เรียนจบแล้ว วัยก็สมควรแก่การแบ่งเบาภาระการงาน
