ตอนที่ 09 นอนแทบเท้า
1707 คำ
EP09
ของขวัญกรีดร้องออกมาสุดเสียงทั้งที่ปากยังคงถูกจูบอยู่แบบนั้น เธอเกร็งร่างกายแน่นเมื่อแก่นกายใหญ่สอดแทรกเข้ามาในกายสาว ความคับแน่นทำให้เมฆาต้องกดแช่เอาไว้แบบนั้นก่อนจะเริ่มขยับตอกอัดร่องคับแคบ
พลันเอวหนาเคลื่อนไหวใบหน้าหวานก็เบ้ด้วยความเจ็บตรงนั้นไม่ได้เคยได้รับสัมผัสจากผู้ชายคนไหนมาก่อน เป็นครั้งแรกที่ถูกสิ่งแปลกปลอมสอดแทรกเข้ามาในร่างกาย มันทั้งเจ็บและทรมานราวกับร่างกายจะฉีกขาด
เมฆากระแทกเข้ามาเป็นจังหวะหนักแน่นไม่สนใจเลยว่าคนใต้ร่างจะรู้สึกแบบไหน ปากจูบเอวก็ขยับไม่หยุดฝ่าช่องทางฝืดเข้าไปให้ลึกมากกว่าเดิม ความเจ็บปวดที่ได้รับทำให้ของขวัญแด้ดิ้นปฏิเสธแต่ก็ไม่เป็นผลเมื่อเธอไม่สามารถต่อต้านอะไรคนตัวโตได้เลย
"อื้มม~" เมฆาครางออกมาหลังจากที่ผละริมฝีปากออกแล้วยกตัวขึ้นนั่งมือเลื่อนมาบีบเคล้นหน้าอกที่กำลังสั่นกระเพื่อม ร่างกายของขวัญตอดรัดเขาเป็นอย่างดีจนท่อนเอ็นหนาแทบจะปลดปล่อยออกมาอยู่ทุกจังหวะร่วมรัก
"อ๊ะ…จะ เจ็บ…หนูเจ็บ" ของขวัญบอกคนบนร่างเสียงสั่น เธอเม้มปากตนเองแน่นสลับกับครางออกมาอย่างไม่นึกอาย ดวงตากลมโตที่เคลือบด้วยหยาดน้ำตาหลุบมองลำท่อนที่กำลังสอดเข้าออกช่องสวาท มันติดคราบเลือดบริสุทธิ์ออกมาทำให้ของขวัญยิ่งเจ็บมากกว่าเดิม
"…" เมฆาไม่ได้สนใจคำเรียกร้องของหญิงสาว ชายหนุ่มยังคงเร่งเอวสอบมอบสัมผัสหยาบโลนไม่หยุด เลือดในกายชายพลุ่งพล่านยากจะห้ามอยู่ เขารู้ตัวเองดีว่าของขวัญยังบริสุทธิ์ถึงจัดการกับเธอโดยไม่ได้สวมเครื่องป้องกัน
"พี่เมด อ๊ะ อื้อ! พะ พอสักที" เสียงสั่นเครือขอร้องโหยหวนเธอร้องขอชีวิตเขาไม่หยุด หญิงสาวไม่สามารถทนรับสัมผัสนี้ได้ ครั้งแรกก็ได้รับความป่าเถื่อนช่องทางรักเคลือบไปด้วยเลือดบริสุทธิ์และของเหลวสีขาวขุ่น
"…" ใบหน้าหล่อเหลาเหยเกเขาเปล่งเสียงลมหายใจหนักหน่วงออกมาไม่ขาดสาย สายตาเหลือบมองคนใต้ร่างที่กำลังขับเคลื่อนไปตามแรงกระทำของตนเอง เสียงเนื้อกระแทกเนื้อยังคงดังเพิ่มความต้องการให้ชายหนุ่มไม่ขาด
มือผละจากหน้าอกสวยแล้วเลื่อนมากระชากเชือกที่พันเนื้อตัวขาวนวลออก ก่อนจะจับเรียวแขนเล็กกดลงบนเตียงเหนือศีรษะแล้วโน้มตัวลงไปหยอกเย้ากับยอดอกสีแดงระเรื่อ ลิ้นตวัดเลียชิมสลับกับดูดเม้มอย่างสนุกปาก นานแล้วที่ไม่ได้มีอะไรกับใครพอได้ปลดปล่อยก็เหมือนร่างกายจะควบคุมไม่ได้แล้ว
"อ๊ะ…อ๊า อ๊าา พอสักที…อึก!" ของขวัญส่ายหน้าปฏิเสธพัลวัน คนตัวเล็กเจ็บปวดอย่างสุดจะทนได้แต่ระบายความทรมานด้วยการกัดริมฝีปากตนเองจนเกิดรอยแผล
ต่างจากคนใต้ร่างที่กำลังหื่นกระหายระบายความอยากใส่ร่างกายเธอ ความรุนแรงที่ถาโถมเข้ามานั้นมาจากความโกรธ เมฆาอยากจะแก้แค้นและเขาก็กำลังทำให้เธอทรมานแทบจะตายอยู่ใต้ร่าง ความใหญ่โตของอาวุธที่กำลังทำลายความบริสุทธิ์หญิงสาวเกินขนาดของผู้ชายทั่วไปมันทำให้ของขวัญเจ็บเป็นอย่างมากแม้จะมีสารหล่อลื่นไหลออกมาโดยปริยายแล้วก็ตาม
"อึก…อื้ออ!!" สมองอื้ออึงไปหมดรับรู้ได้เพียงความจุกแน่นที่กำลังทำให้ร่างกายฉีกขาดมากขึ้น หญิงสาวอึดอัดแทบขาดใจได้แต่สะอื้นรํ่าไห้ ขอร้องออกไปคำพูดก็เป็นเหมือนดั่งอากาศ เมฆาไม่ฟังและยังกระทำกับร่างกายเธอราวกับปีศาจ
"อ๊า!" ชายหนุ่มระบายเสียงครางออกมาเมื่อกระแทกถูกจุดเสียว ปากหยักเลื่อนจากบริเวณหน้าอกขึ้นมาดูดเม้มฝากรอยที่ลำคอหอมกรุ่นต่อ พลันกลิ่นตัวหอมหวานลอยผ่านเข้าจมูกก็ยิ่งอยากจะสูดดมกลิ่นกายเธอให้มากขึ้นกว่าเดิม
"อ๊ะ…จะ…เจ็บ พอแล้ว…" ของขวัญพูดได้เพียงคำว่าเจ็บ เธอพูดพร้อมกับหยาดนํ้าตาที่ไหลปริ่มออกมาไม่หยุดเหมือนจะตายอยู่ใต้ร่างเมฆาเขาเหมือนกับคนบ้าคลั่งที่ไม่มีท่าทีว่าจะหยุด
หญิงสาวไม่สามารถเอ่ยพูดอะไรออกไปได้อีกแล้วเว้นเสียแต่เสียงคราง ใบหน้าหวานเชิดขึ้นปล่อยให้ความร้อนเข้าครอบงำตามลำคอลงมาจนถึงไหปราร้า เมฆาใช้ลิ้นเลียตามผิวกายทั้งที่เอวหนายังกระแทกแก่นกายเป็นจังหวะถี่เร้าอยู่
ร่างกายคนตัวเล็กแดงเถือกจากการถูกกระทำรุนแรง มือบางจิกเข้าที่บ่าเกร็ง เรียวขาแยกออกกว้างเพื่อรับสัมผัสป่าเถื่อนร่างกายของทั้งสองกำลังสั่นคลอนอย่างบ้าคลั่งจนกระทั่งร่างกายของเมฆาใกล้จะขับเคลื่อนสู่จุดหมายปลายทาง ชายหนุ่มจึงเร่งจังหวะกระหนํ่าใส่ร่องนิ่มสุดแรง
ปึก! ปึก! ปึก! ปึก!
ปึกก! ปึกก! ปึกก!
"อ๊ะ…อย่าปล่อยในนะ กรี๊ดดดด!"
"อ๊าา!" คนตัวเล็กกระตุกเร้าตามด้วยคนบนร่างที่ชักแก่นกายออกแล้วเลื่อนมาปลดปล่อยของเหลวสีขาวขุ่นใส่ริมฝีปากบางที่กำลังอ้ากอบโกยลมหายใจเข้าปอด ของเหลวที่ไหลเข้าปากและกระเด็นตามใบหน้าทำให้ของขวัญหลับตาแน่น เธอสำลักออกมาหน้าแดงก่ำ ร่างกายหมดสภาพนอนหายใจเหนื่อยหอบ
หลังเสร็จกิจเมฆาก็ผละแก่นกายออกทำให้ร่องสวาทแง้มปิดลงตามความใหญ่โตของลำท่อน ตามซอกขามีของเหลวสีขาวขุ่นเจือปนเลือดไหลออกมา เมฆาเหลือบมองด้วยสายตาเย็นชา มือหนาหยิบกุญแจมาล็อกข้อมือเล็กเอาไว้ตามด้วยเชือกบนเตียงที่ใช้พันมือตนเองเหลือไว้แค่ปลาย
"ลุกขึ้นมา"
"มะ ไม่เอาแล้ว หนูเจ็บ" ของขวัญปฏิเสธออกไปด้วยน้ำเสียงแหบพร่า เธอจ้องมองใบหน้าเรียบนิ่งนั้นด้วยความหวาดกลัว ตรงกึ่งกลางกายเกิดอาการปวดเร้า
"ไม่ลุก?"
"อื้อ!!" คนตัวเล็กสะดุ้งขดตัวเข้าหากันเมื่อถูกปลายเชือกหยาบโลนฟาดเข้าที่แผ่นหลัง เธอกัดฟันแล้วร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
"ฉันให้โอกาส"
"…" ของขวัญไร้หนทางปฏิเสธ หญิงสาวใช้แรงทั้งหมดพาตนเองลุกขึ้นนั่งก่อนจะคลานพาตนเองขึ้นไปบนตักหนา ในวินาทีต่อมาเมฆาก็กดเอวบางลงสุดโคน
"ขย่มสิ" ปากเอ่ยสั่งมือก็ฟาดเชือกลงบนแผ่นหลังบางจนเกิดรอยแดง เมฆาไม่ได้ออมแรงเลยสักนิด เขาระบายความโกรธแค้นออกมาเป็นการกระทำป่าเถื่อน
"อ๊ะ!!" เพียงขยับเอวเล็กน้อยร่างกายก็สัมผัสกับความปวดร้าว ของขวัญจิกมือเข้าหากันแน่น ปากบางกัดซํ้ารอยแผลเดิมบั้นท้ายถูกจับด้วยมือหนาอีกข้าง
"…" เมฆาจ้องมองคนบนตักด้วยใบหน้าเหยเก สายตาฉายแววพึงพอใจออกมาที่ได้ทำอย่างที่คนรักของตนเองเคยโดน ชายหนุ่มออกแรงฟาดเชือกลงบนแผ่นหลังบางไม่หยุดเมื่อคนตัวเล็กเริ่มอ่อนแรงและขยับร่างกายช้าลง
"อ๊ะ…กรี๊ดดดด!" ของขวัญหลับตาแน่น แรงจากเชือกทำให้เธอต้องขยับเอวตอกอัดลำท่อนให้หนักหน่วงมากกว่าเดิมถึงแม้ร่างกายแทบจะฉีกขาดแล้วก็ตาม
"อ๊า~" เสียงแหบพร่าเปล่งออกมาจากปากหยัก แก่นกายใหญ่ถูกตอดรัดแน่น ชายหนุ่มเสียวซ่านแทบขาดใจและมีความสุขที่ได้ควบคุมของขวัญ
"จะ…เจ็บ หนูเจ็บ อึก!" ร่างกายสั่นคลอนอยู่บนตักหนา เปลือกตาคู่สวยที่ปิดลงเปิดขึ้นจ้องมองคนตรงหน้าด้วยแววตาขอร้องอ้อนวอน ดวงตากลมโตนั้นเคลือบไปด้วยหยาดนํ้าสีใส จะทรมานมากขนาดไหนก็ไม่อาจหยุดกระแทกลงได้
ชายหนุ่มไม่ปล่อยให้เธอได้พร่ำเพ้อให้น่ารำคาญต่อไป มือหนาปาดคราบสกปรกจากใบหน้าหวานรวมถึงกลีบปากแดงระเรื่อออก ก่อนจะก้มหน้าประกบจูบกับของขวัญตามอารมณ์ดิบเถื่อน
"อื้อ!" แรงจูบที่ถาโถมลงมาทำให้หญิงสาวครางอื้ออึงในลำคอ เธอเจ็บแผลแต่เมฆาก็ยังคงสอดลิ้นเข้ามาในโพรงปาก ของขวัญพยายามดันลิ้นหนาให้หยุดการกระทำแต่ก็ไม่เป็นผลเมื่อเขาบังคับเธอด้วยการฟาดเชือกลงบนแผ่นหลัง
เปลือกตาหลับแน่นอีกครั้งพร้อมกับหยาดนํ้าตาเม็ดโตที่หยดแหมะอาบพวงแก้ม เมฆาใช้โอกาสนั้นกดจูบหนักหน่วงมากกว่าเดิม ลิ้นกวาดเลียปากก็ขบเม้มไม่หยุดจนของเหลวในปากไหลออกมาชโลม ของขวัญสัมผัสได้ถึงกลิ่นคาวของเลือดที่ลอยคละคลุ้งในโพลงปาก ร่างกายของเธอเจ็บปวดไปหมดทั่วร่างคล้ายกับว่าจะแตกสลายลงตรงนี้
"อ๊ะ! อื้อ!!" เมฆายอมผละริมฝีปากออกแล้วจ้องมองใบหน้าหวานที่กำลังเหยเกอยู่ตรงหน้าไม่ห่าง ชายหนุ่มแทบจะทนความเสียวซ่านไม่ไหวทิ้งตัวนอนลงพร้อมกับจับร่างบางเอาไว้แน่น เอวหนากระแทกสวนขึ้นไปเป็นจังหวะถี่เร้าเพื่อจะปลดปล่อยสิ่งอัดอั้นในกายที่พร้อมจะระเบิดออกมา
เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังสนั่นหวั่นไหวพร้อมกับเสียงครางของคนตัวเล็ก ร่างกายของทั้งสองสั่นคลอนตามจังหวะ เหงื่อผุดขึ้นตามกรอบหน้าจนกระทั่งร่างกายเกร็งกระตุกถึงจุดสุดยอด
"อ๊ะ…กรี๊ดดดดด!"
"อ๊าส!" ของเหลวมากมายไหลเข้าร่างของขวัญทำเอาคนตัวเล็กกระตุกเร้า เธอหมดเรี่ยวแรงนอนซบบนอกแกร่ง
หลังเสร็จกิจเมฆาก็ผลักร่างบางออก ชายหนุ่มหยัดกายลุกขึ้นจากเตียงแล้วหยิบชุดคลุมอาบนํ้ามาสวม สายตาไร้ความรู้สึกมองร่างบางที่หมดสภาพ แผ่นหลังเกิดรอยแดงและตรงซอกขามีคราบเลือดติดอยู่
"…" มีเพียงความเงียบเกิดขึ้น ของขวัญปิดเปลือกตาลงด้วยความเหนื่อยล้า ก่อนที่ร่างกายของเธอจะถูกลากลงจากเตียง
"ออกไปจากห้องฉัน"
"…" เธอไม่มีแต่เรี่ยวแรงจะตอบกลับ แล้วความมืดก็เข้าครอบงำทั้งที่ร่างกายยังนอนอยู่บนพื้นแทบเท้าเมฆา…
•••
ทำเกินไปแล้วนะเมฆา!
สปอย EP10 ในกลุ่มนะคะ~
- ผู้เขียน
