ต่างฝ่ายก็ต่างเงียบไปเพราะนั่นคือความจริงที่สุด กำนันอัฐไม่มีทางรับบัวเป็นเมียลูกชายออกหน้าออกตาแน่นอน แค่ตอนนี้ไม่ห้ามเพราะรู้อยู่แล้วว่าน้ำเชี่ยวอย่าเอาเรือไปขวาง รอให้น้ำแห้งขอด เรือก็หยุดอยู่กับที่เองจะดีเสียกว่า
“แล้วลูกร้านทอง เอ็งเคยเห็นหรือเปล่าล่ะ หน้าตาเป็นยังไง”
ยุพินถอนใจหนักๆ กับคำถามของแม่ หล่อนนึกถึงหน้าตาจิ้มลิ้มพริ้มเพราของลูกสาวร้านทอง จริงอยู่ที่บัวสวยกว่ามาก เพราะทางนั้นขาวๆ หมวยๆ แต่บัวสวยคมขำใครเห็นใครก็รักชอบบาดตาชายทุกคน แต่ถ้าบัวไม่สาวแล้วล่ะ สันดานผู้ชายมันย่อมชอบของใหม่ของสดมากกว่า แล้วจริตจะกร้านของสาวเมืองกรุงกับสาวชาวบ้านอย่างบัว หล่อนเองที่เป็นแม่ ยังคิดว่าอิทธิย่อมต้องสนใจทางนั้นมากกว่าแน่
“ว่าไงล่ะนังพิน ลูกร้านทองนั่นสวยหรือเปล่า ถ้าไม่สวยข้าจะได้เบาใจ”
“ก็หน้าตาจิ้มลิ้มแบบเถ้าแก่เนี้ยนั่นแหละแม่ ขาวหมวย ปากนิดจมูกหน่อย”
“ก็แค่จิ้มลิ้ม ไม่สวยเท่าหลา
