“อยากพบข้า?” ผู้นำตระกูลจางซึ่งเงียบมานานส่งเสียงขึ้นบ้าง “ทำไมถึงอยากพบข้า”
เป็นปกติที่บุตรมักจะตามหาบุพการีเมื่อได้พบเรื่องสะเทือนใจ ทว่าเรื่องปกติเหล่านี้ย่อมมิอาจใช้เป็นมาตรฐานสำหรับบุรุษที่ชื่อจางเหมา
ลูกหลานสกุลจางแม้จะมีการกินอยู่ที่เพียบพร้อม มีข้าทาสบริวารคอยรับใช้ให้อยู่อย่างสุขสบาย มีชุดสวยๆ และเครื่องประดับล้ำค่าให้สวมใส่โอ้อวดผู้อื่น ทว่าสิ่งที่น่าเศร้าก็คือพวกเขาจะไม่มีวันได้รับความรักที่แท้จริงจากผู้นำตระกูลซึ่งเห็นพวกเขาเป็นแค่เครื่องมือในการเสริมความแข็งแกร่งและยิ่งใหญ่ให้แก่สกุลจางเท่านั้น
ความแล้งน้ำใจของจางเหมาเป็นสิ่งที่หม่ารุ่ยคุ้นชินมานานแล้ว ดังนั้นเขาจึงเลือกที่จะหันไปถามจางอวี้แทน “คุณชายใหญ่ ท่านอยากไปเยี่ยมคุณหนูรองหรือไม่”
“ไป” จางอวี้ตอบอย่างรวดเร็ว
“ไม่ต้อง” จางเหมาเอ่ยปากห้าม “จางอวี้ เจ้าอยู่ที่นี่ คุมบ่าวไพร่ให้ตรวจสอบดูว่ามีของมีค่าอื่นๆ รอดพ้นจากเปล
