สิบเอ็ด
บิดาตัดสินโทษ
ความหวาดกลัวที่พรั่งพรูส่งผลให้ร่างของจางลี่แข็งค้าง อยากก้าวขาก็ก้าวต่อไม่ออก ประหนึ่งร่างกายกลายเป็นอัมพาตไปชั่วขณะ
“เหม่ออันใดของเจ้า!”
“ฮึก!”
เสียงเข้มดุจากอีกฝั่งหนึ่งส่งผลให้เด็กสาวที่ชะงักเกร็งสะดุ้งเฮือก รีบหันขวับไปสบตาบิดาซึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้
แม้แววตาดุดันของจางเหมาจะดูน่ากลัว แต่มันยังน่ากลัวได้ไม่ถึงครึ่งหนึ่งของบุรุษเมื่อครู่นี้เลยด้วยซ้ำ
จางลี่คิดพลางเร่งสาวเท้าไปหาชายวัยกลางคน ริมฝีปากขยับพูดสิ่งที่ป่าวประกาศบอกผู้อื่นมานับครั้งไม่ถ้วน
“ท่านพ่อ...ท่านพ่อต้องเชื่อข้านะเจ้าคะ ข้าไม่ได้ผลักนางตกน้ำจริงๆ”
ใบหน้าอวบอูมของผู้นำตระกูลเครียดขึงจนเห็นเส้นเลือดปูดโปนขึ้นข้างขมับ มือที่วางอยู่บนพนักเก้าอี้กำแน่น นัยน์ตาที่จับจ้องบุตรสาวคนที่สามเต็มไปด้วยโทสะ
“ลี่เอ๋อร์ กระทั่งตอนนี้เจ้าอยู่กับข้าตามลำพัง เจ้ายังกล้าพูดจาโกหก! เจ้ามันลูกอกตัญญู!”
ครั้นบ
