บทที่10
การสู้รบที่ชายแดนอยู่ๆก็สงบลง หลังจากยึดแคว้นซีเป่ยได้ รัชทายาทยาทแคว้นจ้าวก็สั่งถอนทัพออกจากเมืองหน้าด่านแคว้นซ่ง แม่ทัพจางที่เดินทางไปเฝ้าระวังข้าศึกที่หัวเมืองถึงห้าปี ในที่สุดก็ได้กลับบ้านเสียที
หัวคิ้วหนาขมวดจนเป็นปมใหญ่ พอท่านแม่ส่งจดหมายไปตามที่พักอยู่นอกเมืองหลวง เขาก็เดินทางกลับจวนทันที ไม่คาดคิดว่าจะมีจดหมายถอนหมั้นจากอู่เหมยตาฮวยทันทีที่เขาขี่ม้าเข้าประตูจวน
“ไม่ดีใจหรือ” จางฮูหยินถามบุตรชายที่นั่งทำหน้าเครียดหลังจากที่อ่านหนังสือถอนหมั้น ที่ฮองเฮาให้ขันขีนำมาส่ง
“ท่านแม่ไม่คิดว่ามันแปลกเหรอ”
จางฮูหยินนั่งนิ่ง ถามว่าแปลกไหมก็แปลกนั้นล่ะ เหมยตาฮวยปักใจยอมทำทุกอย่างขนาดนั้น อยู่ๆก็มาถอนหมั้นแบบนี้แต่ไม่ว่านางจะคิดอะไรจางฮูหยินไม่สนใจ สนใจแค่ความสุขของบุตรชาย ใรที่สุดเขาก็จะได้แต่งงานกับสตรีที่รักไม่ใช่ถูกบีบบังคับให้แต่งงานกับคนที่ไม่ได้รักอย่างเหมยตาฮวย จางฮูหยินไม
