สามวันถัดมาผู้คนในหมู่บ้านเฉียงไฉ่ต่างพากันโอดครวญ เพราะพื้นแผ่นดินนับวันมีแต่จะแห้งแล้งมากขึ้นๆ น้ำในบ่อน้ำก็เริ่มเหือดแห้ง สัตว์เลี้ยงต่างๆ พากันล้มป่วยลง คราแรกก็เป็นพวกเป็ดไก่ ต่อมาก็ลามมาที่สุนัขและแมว แต่พวกสัตว์ใหญ่อย่างหมู วัวควายและม้านั้นยังไม่เกิดโรคระบาด นอกจากนั้นโรคระบาดที่ว่ายังลามมาถึงพวกนกต่างๆ แมลง ตั๊กแตนและไม่เว้นแม้แต่จิ้งหรีดและจิ้งโกร่ง
“จำเอาไว้นะลูก ชีวิตของคนเราไม่ได้เจอเฉพาะเรื่องดีๆ หรือเรื่องร้ายๆ ตลอดไปหรอก ทุกคนต้องเจอทั้งเรื่องดีและเรื่องร้าย อยู่ที่ว่าเราจะรับมือได้อย่างไร”
“เหมือนอย่างที่จิ้งหรีดและจิ้งโกร่งเราตายใช่หรือไม่เจ้าคะท่านแม่” เด็กน้อยเอ่ยขึ้นอย่างเศร้าๆ
“ใช่จ้ะลูก แต่อย่าเศร้าเสียใจไปเลย มันเป็นเรื่องของธรรมชาติ นอกจากจิ้งหรีดจิ้งโกร่งของพวกเราตายแล้ว ในหมู่บ้านยังมีสุนัข แมว และเป็ดไก่ของชาวบ้านตายมากมาย ทุกคนล้วนได้รับผลกระทบทั้งนั้น”
เด็
